Eğitim aldığım Aksu Köy Enstitüsü yaşamla ilgili birçok ilke kazandırdı. Bu ilkelerin bu yaşa değin çok yararını gördüm. İstiyorum ki bu ilkeleri siz okurlarım da benimsesin. Onlar da yararlansın. Bu nedenle bu ilkelerden birini her gün bu sayfalarda tanıtacağım. Görüşlerinizi bildirmeniz beni oldukça mutlu eder.
Bu günkü konum “sağlıklı ve uzun yaşamak”. Okulum ve öğretmenlerim bu konu üstünde oldukça çok durdular. Zamanla konunun içine daldıkça onlara yerden göğe kadar hak verdim. T. Fikret: 2Vatan için ölmek de var; Fakat borcun yaşamaktır!” diyor. Bu sözü benimsedim. Ölünün kimseye yararı olmaz. O halde kişinin birinci görevi uzun ve sağlıklı yaşamak olmalı. Bunu başarmak için büyük önderimizin: “Hayatta en doğru kılavuz akıl ve bilimdir!” sözüne mutlak inanman gerek.
Ben inandım. Bu inançla yola düştüm. Kendime bir hedef seçtim: Sağlıklı yüz yıl yaşamak. (Şu gerçeği önemle belirtmem gerek: Bu kararları almamı sağlayan Aksu Köy enstitüde aldığım eğitimdir.)
Sağlığıma zarar veren her yaşantıdan uzak durmaya çalıştım. Ne var ki ele aldığım her konu bir kitap genişliğinde. Birer ikişer cümle ile savuşturacağım her birini.
İlk uzaklaştıracağım musibet stres. Onun verdiği zararı hiçbir yaşantı veremez. Yaşantımın her dalından onu def ettim. Kapımı çalmasına, dünyama girmesine izin vermedim. Aradım, taradım her yaşantının sevilecek bir tarafını buldum.
Derken çıktı geldi ‘corena virüs’ . Aksudaki eğitim dünyamda bir gezintiye çıktım. Bir öğretmenimiz Çok sık bir cümle kullanırdı: “Almasını bilene her musibet bin nasihate bedeldir.”
“Bu sözün derinliğine bir ineyim” dedim. Kapandım eve. Okuma yazma, odadan odaya yürüyüşler. Adımları sayışlar. Jimnastik hareketler…. “Sen önceden de bu kadar güzel miydin biricik evim! Yazlık evim, kışlık evim. Neden farkına varamadım!”
Almasını bilirsen, derinliğine inebilirsen yaşamın her türlüsü inanamayacağımız kadar hoş. Hele bir öğrencimle yaşadığım duygusal bir ilişki var ki kısaca anlatmaya çalışayım: Bir okulda disiplin kurulu üyesiyim. Bir öğrencimiz var ki tüm öğretmenlerini çıldırtıyor. İzin almak için birkaç kez anasını, bir o kadar da babasını öldürdü. O sınıftan çıkan öğretmen çıldırmışçasına çantasını fırlatır masaya: “Hala ne tutuyorlar bu çocuğu okulda!” Ben ise çocuğu gördüm mü gülmekten kendimi alamıyorum; çünkü çocuk bana hep Orhan Veli’nin “Dalgacı Mahmut” şiirini anımsatıyor:
DALGACI MAHMUT
İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah.
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.
Deniz yırtılır kimi zaman,
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.
Dalga geçerim kimi zaman da,
O da benim vazifem;
Bir baş düşünürüm başımda,
Bir mide düşünürüm midemde,
Bir ayak düşünürüm ayağımda,
Ne halt edeceğimi bilemem!
Çocuk kesinlikle okuldan atılacak. Hayatımın en yoğun uğraşısını o çocuğu kurtarmak için verdim; en etkili konuşmamı onun için yaptım. Kurtardım çocuğu. Yıllar sonra o çocuk karşıma avukat olarak çıktı: Bir gün karşımda bir beyefendi durdu. Takım elbiseli, kravatlı yakışıklı. “Öğretmenim ben avukat Falan!”
Sarılıp öptüm. “Dalgacı Mahmut’um benim!” Şu anda yanaklarımdan yaşlar süzülüyor. Sanmayın ki onlar üzüntüden. Mutluluktan, sevinçten.
İşimin çok zor olduğunu söylemiştim. Bu alandaki anlatacaklarım kitaplara bile sığmaz. Amacıma ulaşmama on dört yılım var. Varlığımda yaptığım incelemeler amacıma ulaşacağım doğrultusunda. Yürürken üstündeki damdan başına bir kiremit düşüp, cadde kenarında otururken bir araba gelip canını alabilir. Bu biçim ölümler hariç. Davamız vadenin sona erip yatakta yatarak soluğunun bitmesi doğrultusunda.
Daha çok uzatamayacağım. Dostlarım siz de uzun ve sağlıklı yaşamayı prensip olarak benimseyin. Koşullarını da yerine getirin. Sigaranın insan ömrüne bedeli yirmi yıl. Bilim insanlarının saptaması. Çok uzun bir süre bu. İçiyorsanız hemen çöp kutusuna paketiyle atın. Dünyanıza girmesine bir daha da izin vermeyin.
Köyümün gençlerini, ki elli kadar varlardı, toplayıp bu konuyu aynen anlattım. Gülüştüler. İnanmadılar bana. Şu anda hepsi toprağın altında. Hiçbir değer “bir nefes sağlığın yerini tutamaz”!
………………………………………………………………. SÜRECEK
