Gün içinde nerede bulunduğuma bağlı olarak farklı seslere sahibim. Evde baba sesi, sınıfta öğretmen sesi, yolda ise arkadaş sesi.Her ses o ortamda kendini hissettiren ses olarak duyurmalıdır.Ses bir enerjidir ama içerisinde duygu yoksa etkisi az olur.Seni seviyorum derken sevilen kişi sahici, gerçek bir sevgiyi kalbinde hissetmelidir. Ses önce kulağa gider ama içinde duygu ve içtenlik varsa oradan kalbe . Aslında kalp işitir sesi.
Her ses söze hacet bırakmadan kendini savunabilmelidir.Romanın yazarını savunabilmesi gerektiği gibi. Öğretmen isen öğrenmenin doğasına uygun olacak sesin. Öğrenciyi saracak sesin, içi kıpırdayacak, elbette zihni de. Tükettiğin enerji, verdiğin nefestir ses. Öğrenci öğretmenin sesini kulağıyla tartar ve seçer. Bilgi, zeka, yaratıcılık, içtenlik, güven sesle belli eder kendini. Öğrenci yıllar geçse bile unutamaz öğretmeninin sesini. Yüz unutulur belki ama ses daha kalıcıdır gibi geliyor bana. Beni yetiştiren, geliştiren öğretmenlerimin en çok sesini özledim ben.
Ben de bazı öğretmenlerimin seslerinden esinlendim,taklit ettim, yararlandım elbette. Öğretmen sesime yaptıkları katkıları unutmam mümkün değil. Belki de sesim onların seslerinin bir karışımıdır. Unutmayalım ki her öğretmen kendi sesinin inşasından sorumludur. Özgün, üretken, etkili bir ses edinmek, etkili öğretmenliğin önemli bir göstergesidir. Öğretmen sesiyle var olur sınıfta. Ses yordamıyla yol açar kendine. Bu sürekli konuşmak anlamına gelmemeli. Konuşmanın, anlatmanın temel enstrümanı ses ama arada boşluk bırakmazsan ses değerini kaybeder. Boşluk verme, susma öğrencinin sesine fırsat vermek, onların sesini boğmamak için faydalıdır. Genç öğretmen işe sesini keşfetmek, estetize etmek, yumuşatmak ve müzikaliteye ulaştırmak için başlamalı. Sesini eğitmiş öğretmen tahtaya adeta sesiyle yazar bildiklerini. Eğitilmiş ses ile sözcükler ağızdan çıktıklarında dans ederek devinmeye başlar ve anlam kazanır.
Ben de hep öyle bir sese doğru koştum öğretmenlik yaşantımda. Az uğraşmadım halihazır sesimi inşa etmek için. Mesleğimin ilk yıllarındaki ham sesim evrim geçirdi zamanla. Olgunlaştı, yavaşladı, şiddetini kaybetti. Susmaları öğrendim. Meğerse öğretmenlik susma sanatıymış. Deneyerek öğreniyor insan. Öğretmekle nefes alıyorum ben hala da öyle. Öğretiyorum ama daha fazlasını öğreniyorum. MUZGÜR
