"ÜSTÜME VARMA İSTANBUL, KEDERLİYİM." 

"ÜSTÜME VARMA İSTANBUL, KEDERLİYİM." 
                                                            ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

      ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN, aşk, ızdırap şiirleriyle yurdumuzun her köşesinde sevilen bir şairdir. Günümüzde nasıl değerlendiriliyor bilmiyorum; ama bir önceki kuşakların gençleri, onun şiirlerini, "Sahibini Arayan Mektuplar"ını okuyup, bestelenmiş şiirlerinin şarkılarını  dinleyerek aşk acısıyla sızlayan kalplerini avutmaya çalışmışlardır.
     Yaşamlarında aşkın ve ayrılık acısının ilk darbesini yiyen gençleri avutmaz mı bu şarkılar!

     AYRILANLAR İÇİN
Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi, evet her şeyi unutmalıyız

      BENİ KÖR KUYULARDA
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı
Beni bensiz bıraktın, beni sensiz bıraktın.

      SEVDİĞİM DÜNYALAR KADAR
Sevdiğim dünyalar kadar, gel dese bir gün gel dese
Nesi var ömrüm nesi var, vesvese hepsi vesvese
Bir şarkı gelir uzaktan, söyler aşktan yaşamaktan,
Bir ses ki ruhtan dudaktan, o sese yandım ah o sese.

       BİR ATEŞİM YANARIM
Bir ateşim yanarım külüm yok dumanım yok
 Sen yoksan mekanım belli değil zamanım yok
 Fırtınalar içinde beni yalnız bırakma
 Benim senden başka sığınacak limanım yok

      BİR GECE ANSIZIN GELEBİLİRİM
Bu kadar yürekten çağırma beni,
Bir gece ansızın gelebilirim.
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim.

     BİR GÜN
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde,
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa,
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde,
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa,
 Bil ki seni düşünüyorum.

     DOST BİLDİKLERİM
Sanırdım gündüzdü onlarla gece,
 İçimde ümitti dost bildiklerim.
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim.

     BEYAZ GÜVERCİN
Süzülüp mavi göklerden yere doğru,
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu.
Aldım elime usul usul, okşadım
Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım.
Bembeyazdı tüyleri öyle parlaktı,
Açsam ellerimi birden uçacaktı.

     İSPANYOL MEYHANESİ
Kararmış tahta masamızda bir şişe şarap
Gecelerden bir gece bezginiz.
Üstelik adamakıllı sarhoşuz,
Ellerin, ellerimde.
İspanyol Meyhanesi’nde bir kadın,
Çığlık çığlığa şarkı söylüyor;
Belli ki yıkılmış bir kadın.

     O BENİM İŞTE
Biraz kül biraz duman
O benim işte…
Kerem misali yanan,
O benim işte…
İnanma gözlerine, ben, ben değilim
Beni sevdiğin zaman,
O benim işte...

     Şairimiz, çoğu zaman mahzun içine kapanıktır. Çoğu zaman yüzünde cefa çekmiş, yorgun, kederli, düşünen bir ifade vardır. Çektiği özlemler, ayrılık acıları, acılar, sonu gelmez aşklar yüzünden yüzü gülmez. Kekemedir; ama şiir okurken hiç kekelemez. Küçük yaşta geçirdiği yüksek ateşli kızamık sonucu kekeme kalmıştır. "O günden beri ateşliyim." der.
      Attilâ İlhan'ın bir Aysel' i vardır; unutamadığı: "Aysel git başımdan. Seni seviyorum" diye seslendiği...
     ÜMİT YAŞAR'ın da Ayten'i...

        MİLYON KERE AYTEN
 Ben bir Ayten'dir tutturmuşum, oh ne iyi
 Aytenli içkiler içip sarhoş oluyorum, ne güzel!
 Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin,
 Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor.
 Şarkılar söylüyorum,
 Şiirler yazıyorum Ayten üstüne.
 Saatim her zaman Ayten'e beş var,
 Ya da Ayten'i beş geçiyor.
 Ne yana baksam gördüğüm o!
 Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor.
 Bana sorarsanız mevsimlerden Ayten'deyiz;
 Günlerden Aytenertesidir.
 Odur gün gün beni yaşatan,
 Onun kokusu sarmıştır sokakları,
 Onun gözleridir şafakta gördüğüm,
 Akşam kızıllığında onun dudakları…
 Başka kadını övmeyin yanımda, gücenirim.
 Ayten’i övecekseniz ne âlâ, oturabilirsiniz!

     Baki Süha Ediboğlu ÜMİT YAŞAR'ı ne güzel betimlemiş: "Bana öyle geliyor ki, Ümit Yaşar'ın artık çizgilerle dolmaya başlayan alnından kederli aşk şiirleri, gözlerinden hicivler fışkırmaktadır." 
   "Gözlerinden fışkıran" hiciv şiirleri çok uzun yıllar Cumhuriyet gazetesinde yayımlanmıştır.
  Yaşam öyküsü oldukça acıdır. İlk çocukluk yıllarından başlarsak, çeşitli hastalıklar, kazalar, ameliyatlar geçirmiştir. Örneğin, üç yaşında ayağı kırılır, dört yaşında mangala  oturur, beş yaşında  yirmi basamak taş merdivenden düşer, yedi yaşında başına sandık kapağı düşer, o arada kızamık geçirir, on dört yaşında apandisit, on dokuz yaşında -sonunda onu tek böbrekli bırakan- böbrek, otuz yaşında bademcik ameliyatı geçirir...
     Yaşam öyküsünü kendi ifadesiyle anlatmaya devam edelim:" Yirmi iki yaşımda evlendim. Düşme, boğulma, otomobil kazası türünden geçirdiğim ufak tehlikelerden sonra üç kere de canımdan bezdim." Sevgili Ümit Yaşar, biz yirmi dört kez bezdiğini okuduk bir yerlerde...
   Çoğu kişinin bilmediği bir yönü var bu ünlü şairin: İntihar eğilimi.
   Onu tanıyanlar yirmi dört kez intihara teşebbüs ettiğini söylüyorlar. Oğlu Vedat böyle bir ortamda büyüyor. Sonra bir gün...
"Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam düştü Galata Kulesi'nden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam benim oğlumdu"
    Oğlu Vadat 17 yaşında Galata Kulesi'nden atlayarak son veriyor yaşamına. Elindeki notu sıkı sıkı tutmaktadır. "Baba öyle intihar edilmez, böyle edilir."
    Ümit Yaşar bu trajik olaydan on bir yıl sonra kalp krizinden ölür.

       Ümit Yaşar'ın babası da şairdir. Lütfü Oğuzcan... Oğluna bir şiir yazmıştır:
Bak dünya ne güzel, bu sitem niye?
Ettim ben adımı sana hediye
Mutluyum ey oğul  babanım diye
Çarptırma hicvinle cezaya beni.
    Baba Oğuzcan, oğlunun sık sık intihara kalkışması üzerine yazar bu dizeleri. Ruhunda fırtınalar kopan Ümit Yaşar dolayısıyla evinde de huzur bırakmaz.Oğlunun ölümü onu çok yıkar. Kimse kimseye böyle ders vermemeli...
     4 Kasım 1984 yılında uğurladık seni sonsuzluğa....

     SEVGİLİ ÜMİT YAŞAR, HUZUR İÇİNDE UYUMANI DİLİYORUZ. RUHUN ŞAD OLSUN.