Yine bir şeyler oluyor ülkemizde. Askerlik üç aya düşürülmüş.
Ben yirmi ay askerlik yaptım. Benden büyükler yirmi dört ay, babam ve amcalarım ise tam dört yıl askerlik yapmışlar. Hatta dedelerimizden dokuz yıl askerlik yapanlar, Askere gidip de geri dönemeyenler bile varmış.
O yıllar savaş yıllarıydı. Dünya bir araya gelmiş bizi düşman bellemişler, koskoca Osmanlı´yı parçalamak için dünyanın dört bir yanından saldırmışlardı. Balkanlar, Kuzey Afrika, Kafkaslar, S.Arabistan ve Yemen çöllerine gönderilmiş Anadolu halkı. Giden gelmemiş, gelen ailesini bulamamış. Yollarda ölenler, gelenlerden kat kat fazla olmuş. Sırtı çıplak, karnı aç, bir tarafı sakat geri dönen insanlar ise karısını, çocuğunu tanıyamamış. Kimi topal, kimi çolak, kimi kör gelmişler. Ama dönüşlerinde koskoca bir İstiklal Savaşı vermişler. Koskoca bir İstiklal Savaşı diyorum, çünkü savaşlar asker çokluğu ile ölçülür. Bizden bir asker varsa onlardan elli asker var. Ve onlar teknolojinin son silahları ile kuşatılmış. Biz ise çakma tüfeklerle, kazmalarla, baltalarla savaşmışız. Ama bir İstiklal Harbi kazanmışız. Allah onlara gani gani rahmet eylesin.
Zamanında bir gazimiz konuşuyordu. Beni o kadar çok etkiledi ki, sanki onların yanında ben de savaşmış gibi olmuştum. Her sözü dokunaklı ve anlamlıydı. Diyordu ki koca gazi;
?Evladım, karşımızdaki düşman bir değildi ki. Yunan´ı vardı, İngiliz´i vardı, Fransız´ı, İtalyan´ı vardı. Rus´u, Ermeni´si vardı. Hatta dağdaki eşkıyalar, şehirdeki Ağalar, Şıhlar, dervişler bile vardı. Herkes vardı karşımızda. Bizim ise bir Allah´ımız bir de Mustafa Kemalimiz vardı.?
İşte İstiklal Harbinin özetini bu sözlerle anlatıyordu Gazimiz; Ona katılmamak elde değil. Ne kadar anlatırsak anlatalım. Bu gençliğe o İstiklal Harbini anlatamayız. Onlar bu savaşın düşmanlarını hayal bile edemezler. Onlar sadece PKK yı görürler. Fetocuları görürler. Başka düşman bilmezler. Onların da kafasına vursan yarısı bize hısım çıkar. Çünkü artık düşman kendi askeri ile karşımıza çıkmıyor. İçimizden etkilediği vatandaşımızla bizi vurmaya çalışıyor. Bizim Alay komutanımız Cemal ERUÇ Paşa´nın dediği gibi;
?İçimizdeki düşmanın adı, Ahmet, Mehmet, Mustafa, Ali, Osman, Ömer´dir. Bizim en çok saygı duyduğumuz isim bunlar. Ama karşımızdalar. Bizi içimizden parçalamaya çalışıyorlar. Bizde onları kazanmak yerine, düşmanlıklarımızı körüklemeye çalışıyoruz. Onları hapishanelerde eğitmek yerine, örgüt kurmalarını teşvik ediyoruz.
Evet, söze askerlikle başlamıştım. Askerliğin üç aya kadar düşürülmesi için kanun teklifleri hazırlanıyor. Meclisimizde hararetli konuşmalar yapılıyor. Bedelli artık kanunlaşmış. İsteyen On beş bini bulup askerlikten muaf sayılacak. En ilginci de Cumhurbaşkanı´nın istediği şahıs askerlikten muaf olacak. Cumhurbaşkanı dese ki;
?Filan ağalar askerlik yapmayacak.?O kadar! Artık o ağalar askerlikten muaf olacak.
Bu zihniyetler ne İstiklal Harbini biliyorlar, ne de kendi tarihlerini. Birazcık anlamış olsalar, böyle bir kanun çıkamazdı. Kafalarını paraya takmışlar ve nereye nasıl saray yaptıralım düşüncesine girmişler. Çok ayıp. Bu yapılanlar Milleti tanımamaktır. Milleti içten yıkmak için ortam hazırlamaktır. Ve bunu yaparken;
?Türk Milliyetçisiyim, Ülkücüyüm.? diyen insanların destekleri ile yapıyorlar. Utanıyorum böyle çakma milliyetçilerinden.
Ben askerdeyken fotoğraf çektirecek param yoktu. Ben asker dağıtımına Amasya´dan Ağrı´ya Trenle üç günde gittim. Otobüse verecek param yoktu. On gün izin yapacak gücüm yoktu. Ama o günün şartlarında bunları hiç sorun etmedim. Hala da o davranışımla gurur duyarım.
Bu durumda iken, benim asker arkadaşlarım vardı. Kimi milletvekili çocuğu, kimi fabrika sahibi, kimi galeri sahibi, çiftlik Ağaları insanlardı. Aramızda fark yoktu. İçlerinde Ermeni, Yahudi ve Dürzî olan insanlar da vardı. Ben Ermeni´yi, Yahudi´yi ve Dürzî´yi o asker ocağında gördüm. Askerlik bizim için bir kutsal nöbet yeriydi.
İkincisi, ben şu anda Altmış üç yaşındayım. Çiğşar´ın yaylasındayım. Karşımda koskoca bir Ağca dağ var. Kimimiz ona;
? Işık dağı.? deriz. Geceleri ışık varmış gibi parıldar. Deseler ki bu dağda terörist var, bu yaşımda elime tüfeği alır onu vururum. Çünkü hala o askerlikten kalan bilgi ve becerim var. Bu milletin yüzde doksan dokuzu tıpkı benim gibi. Yirmi ay askerlik yapmış ve ömür boyu bu sorumluluğunu kaybetmemiş insanlarla dolu.
Bunları ne için anlatıyorum; Televizyonlarda izliyoruz. Amerika bizi tehdit ediyormuş. Burnumuzun dibine terörist yerleştirme gayretine girmişler. Onlara silah depoluyor. Kıbrıs çevresinde emperyalist güçler petrol arama bahanesi ile bize gözdağı veriyorlar. Bunların içlerinde AB bile var. Bizim altı yüz kişilik Millet Meclisimizde ise birileri askerliği düşürmek için gayret sarf ediyor. Baş savunucusu Koskoca Genel Kurmay Başkanlığı yapmış bir Paşa. Bu düşünceleri anlamakta zorlanıyorum. Askerlik elbette yan gelip yatma yeri değildir. Askerlik, paran varsa yapmamak hiç değildir. Birileri bu düşünceden vazgeçsin. Bu milletin çocukları, zengin, fakir, Türk, Kürt, Ermeni, Yahudi ayırımı yapılmadan o nöbeti tutmak ile görevlidir. Buraya nifak sokmak, kutsal nöbetten insanımızı mahrum etmek, iyi bir siyaset değildir. Askerde bir söz vardır.
?Barışta ter dökmeyen, savaşta kan döker.?
Dün İstanbul seçimleri yenilendi. Millet ittifakı yüzde elli dört gibi süper bir oy aldı. Bu İstanbul halkının artık uyandığını gösteriyor. Şimdiye kadar yalan, dolan, düzen, tuzaklarla oy alınıyor, milletin gözü boyanıyordu. Bu defa bir avuç insan devletin bütün yalanlarına dolanlarına inanmayıp tokadı indirdi. İstanbul halkını kutluyorum. Hala içimizde cumhuriyet sevdalıları varmış. İstanbul halkı haksızlık karşısında birleşti ve büyük bir güç oluşturdu. Bundan sonra bu birlik beraberliğin devam etmesini diliyorum. Ve onlarla gurur duyuyorum.
Sürçü lisan ettik ise af ola, isterim ki insan önce insan ola.
