CHP Genel Başkanı Sayın Kemal Kılıçtaroğlu, bir yurttaş olarak, birkaç kez dikkatlerine sunmaya çalışmama karşın, 2. Cumhuriyetçilerin "Cumhuriyeti demokrasiyle taçlandırma" yolundaki içi kof tekerlemesini yinelemekten geri durmuyor.
Oysa her şeyden önce ikisi de yabancı kökenli sözcük olan "demokrasi" (Yunanca) ve "cumhuriyet" (Arapça) sözcükleri birbirinin eş anlamlısı sözcüklerdir. Her ikisinin tam Türkçe karşılığı "Ulus egemenliğ"dir.
Ayrıca, "Cumhuriyeti demokrasiyle taçlandırma" tekerlemesi, BOP güdümündeki 2. cumhuriyetçi sapkınların "Atatürk Cumhuriyet kurdu, demokrasi kurmadı; Cumhuriyet demokrasi değildir; Saddamın da Cumhuriyeti var" kara çalmasına dayanmaktadır.
Oysa Saddam ya da Ziya ül Hak da yönetimlerine "cumhuriyet" diyorlar diye cumhuriyet tu-kaka olacaksa, birçok demir perde ülkesi yönetimi de kendilerini "halk demokrasisi" diye adlandırıyorlardı; bu mantığa göre demokrasi de tu-kaka olmalı değil miydi?
Kaldı ki, Sayın Kılıçtaroğlu'na, "Atatürk cumhuriyet kurdu, demokrasi kurmadı" kara çalmasında bulunanların, kendilerine bula bula ancak "2. Cumhuriyetçi" adını bulabildiklerini de anımsattım!! Neden başka bir ad bulamadıklarını sordum.
Atatürk'ün Türk ulusal yaşamına ilişkin olarak yaptığı her işin, O'nun en sık kullandığı sözcüklerle "ulusal egemenlik" düzeninin, yani Cumhuriyet, yani demokrasi düzeninin tam gerekleri olduğunu bütün dünya biliyor.
Din dahil ne bahane edilerek olursa olsun, ulusal egemenlik düzenini yıkmaya yönelik herhangi bir saldırıya karşı, bireysel direnme hakkı da içinde olmak üzere karşı çıkılmasını öngörmesinin en çağdaş demokrasi, yani cumhuriyet, yani ulusal egemenlik anlayışının gereği olduğu da bilinmektedir.
"Tek partili" siyasal uygulamanın Atatürk'ün seçimi olmadığını, 1924 yılına değin Türkiye'de bir çok parti bulunduğunu, ama bunların, özellikle de en güçlü olanı Terakkiperver Cumhuriyetçi Fırka’nın ulusal egemenlik düzeninden yararlanıp onu yıkmaya çalıştığını, ordu aracılığıyla Türkiye Büyük Millet Meclisine karşı darbeye kalkıştıklarını, Şeyh Sait ayaklanmasının sorumluları arasında yer aldıklarını, İzmir Suikastı'nı örgütlediklerini biliyoruz. TCF’nın TBMM’ne karşı ordu-eliyle-darbe girişimini önlemek üzere ordunun siyasete bulaşmasına set çekmeyi de yine -1909’da da aynı düşünceyle Enver Paşa’ya karşı çıkmış olan- Atatürk’ün sağladığını, … biliyoruz.
TCF’nın kapatılmasından sonra da, cumhuriyet, yani demokrasi, yani ulusal egemenlik düzeninin tek partiyle olamayacağını en başta yine Atatürk'ün savunduğunu, 1930 yılında en yakın arkadaşlarına, kendisinin tarafsız kalacağına söz verip Serbest Parti'yi kurdurduğunu, tarafsızlık sözünü tam anlamıyla tuttuğunu, ama bu partinin örgütlerinde yer alan bir takım ögelerin devlet görevlilerine, polislere, CHP örgütlerine fiziksel saldırılarda bulunmaları üzerine Fethi Okyar başkanlığındaki bu parti yönetiminin -Atatürk'ün isteğine aykırı olarak- kendi kendisini kapattığını biliyoruz.
En az bunlar kadar önemli olmak üzere, çağdaş Türk toplumunun devletten aileye, eğitimden ekonomiye, dil-yazı'dan sanata .. her alandaki örgütlenmesine yön veren Atatürk ilkelerinin tümüyle ulusal egemenlik ilkesinin tam gerekleri olduğu da, yurtta ve dünyada doğruluktan ayrılmayan her insanın onayladığı bir gerçektir.
Bütün bunlara karşın Cumhuriyet Halk Partisi'nin Sayın Genel Başkanı, CHP'nin Deniz Baykal yönetiminden kalma demokrasi-dışı içtüzüğünü -söz vermesine karşın- düzeltmek yerine, BOP güdümlü, foyası çoktan ortaya çıkmış "2. Cumhuriyetçi" tutarsızların tekerlemesini yinelemekten vazgeçmezken, bir yandan da Atatürk karşıtı "İslamcı"ları parti yönetimine aldığına göre, demek ki "Cumhuriyeti taçlandırmak”tan amaçladığı bu yaptıklarıdır.
Böylece Türk ulusunu demokrasiye kimin kavuşturduğu, kimin bu yüce ulusu demokrasiden yoksun kılmaya çalıştığı, neyin ne olduğunu bilen her yurttaşça çok iyi görülmektedir. .
