Psikiyatri öyle bir bilim dalıdır ki birçok mağdur yaratır. Mağduriyet sadece sözde hastaların değil psikiyatristlerin de yaşadığı bir durumdur. Neden mi?
Psikiyatri, tıp dallarından olup fen okuyan ve bu alanda başarıya ulaşmış kişilerin seçtiği ya da seçmek durumunda kaldığı belirsizliklerle dolu bir bilim dalıdır. Bilim derken bile şüphe duyduğum ve bu kadar belirsizlik karşısında acaba bilim midir diye sorguladığım bir alandır.
Psikiyatri birçok mağdur yaratırken, gerçek sevgi ve gerçek empati nedir bilmemiş ve yaşamamış çoğunlukla biraz da bu yüzden sığ kalmış bir alan olan psikiyatrinin gerçek mağdurları belki de psikiyatristlerdir.
Psikiyatrist ruh hekimi olarak nitelendirilirken bazen maalesef psikiyatri öğrenimi o ruhsuz kitapların korkutucu belirtilerle kategorize edilen insan gruplarından yola çıkarak özellikle damgalanan sözde hastalar ve sözde hastalıklar yaratır.
Psikiyatri öğrenimi soğuktur, insan sevgisinden uzaktır. Psikiyatristler sözde etik ilkelerle en çok kendilerini korumaya alırlar. Psikiyatri sözde hastalarından korkarlar ve onlara üstten bakarlar çoğu zaman. Çünkü insan sevgisini aşılamayan öğrenim hayatları boyunca korku ve kibir onların esasen mağduriyetinin bir bakıma nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bazı psikiyatristler özellikle kendilerini insanlık noktasında geliştirmeye çalışırken bazıları daha da soğuktur ve yoksayıcıdır. Keşke herkes konuştuğu gibi konuştukları gibi insanlar olsa. Ama öyle değil. Sadece belirtilere bakılarak tanı konabilen psikiyatride neden niçin hangi maksatla o belirtilerin ortaya çıktığı araştırılmadan ilerlenir.
Kaydadeğer bir şey söylersiniz ama tanınız varsa ya da yoksa da sırf öfkeli söylediğiniz için ya da aykırı geldiği için bir tanıya bağlanır. Öfkeniz ciddiye alınıp açıklama yapılmaz ilaç verilir vs.
Empati kurar gibi görünürler oysa bu durum çoğu psikiyatrist için miş gibi yapmaktan öteye gitmez. Neden çoğu diyorum çünkü aynı koşullarda aynı öğrenimi gördükleri için maalesef ilk başta yani öğrenciliklerinin en başlarında her ne kadar sisteme karşı çıksalar da çoğu o öğrenim sisteminin ve sözde eğitim zihniyetinin kurbanı olarak kopyalara dönüşürler.
Psikiyatri öğrenimi görmeyi değil bakmayı hedefe alır. O yüzden büyük yanlışlar ve mesleki hatalar ortaya çıkar. Sözde hastaları da onların çaresizliğinden ve kendilerine sığınmalarından dolayı da kendi zihniyetlerine ikna ederler. Psikiyatri’de maalesef tedavi yoktur. Tedavi biten bir şeydir. Yıllarca hekimlere bağımlılık ve ilaç içimi sözkonusu olacaktır.
TEK GERÇEK TEDAVİ GERÇEK SEVGİ VE GERÇEK EMPATİ'NİN BAŞARISIDIR!
