Savaştan çıkmıştık,
Yorgun ve yılgındık.
Her yerde vardı kıtlık,
En de önemlisi;
Asırlarca cahil bırakıldık…
Bir güneş doğmalıydı;
Anadolu üstüne.
Bitirilmeliydi çaresizliği,
Gömmeliydi yoksulluğu,
Tarihin çöplüğüne…
Bir ordu kurulmalıydı;
İlim, irfan ordusu.
Olmamalıydı;
Cehaletten korkusu…
Kafa yordu bu konuya,
Okumuşlar, yazmışlar.
Aklına geldi Atamın;
Askerlerdeki çavuşlar…
Çağrıldılar kurslara,
Yetiştirildiler ustalıkla.
Öncülük edeceklerdi tarıma,
Köylerde, mezralarda.
Halka öğreteceklerdi,
Okuma ve yazma…
Sor soruştur amma;
Dünyada yoktur, bir eşi!
İşte böyle doğdu
Anadolu’da, Eğitim Güneşi…
Salih KOÇ
20 Ağustos 2017 / Beykoz
NOT:
‘’Anadolu’da Eğitim Güneşi’’
adlı kitabımdan
