Bu gün Cumhuriyetimizin kuruluş yıl dönümü. Bu günle ilgili duygu ve düşüncelerimi yansıtan uzun bir makale yazmak isterdim; ne yazık ki zamanım yok. O nedenle duygularımı kısaca belirtmek istiyorum:
Cumhuriyetimiz köklü değişimler getirdi ülkemize. Bu değişimlerin en önemlisi Cumhuriyetimizle birlikte aklın ve bilimin ışığı yakılmıştır Anadolu’muzda. Kurtuluş savaşımızla topraklarımızı işgale gelen dış düşmanları söküp attık yurdumuzdan. Ne var ki “cehalet” denilen amansız düşman kaldı içimizde. İçimize yüz yılların birikimiyle çöreklenmiş olan bu düşman tüm felaketlerimizin ana kaynağıdır. Bu düşmanı topla tüfekle söküp atmak olası değil. Bu düşmandan bizi ancak bilimsel eğitim kurtarabilir.
Sorunlarımızın çözümünü kendi yaşantımdan örnekleyeceğim. Biz “köy enstitüsü” çıkışlılarının iki yaşamı vardır: Okuldan önce, okuldan sonra. Bu ikisi arasında iki bin yıl fark var. Okuldan önce dev sandıklarımız, okuldan sonra cücelere dönüşmüştür. Okuldan önce elimize şeker verenin, sadaka ve fitre verenleri n bizi çok sevdiklerini sanıyorduk; bin oyumuz olsa binini de onlara verirdik. Okuldan sonra bunların gerçek sevgi olmadığını anladık. Bu arada bizi gerçekten sevenleri de tanıdık. Bu bakış açısı yaşamın her alanında benzerlikler gösterir. Tüm sorunlar bu açıdan değerlendirilir. Ülkemiz bu sorunu çözmedikten sonra ne yaparsa yapsın havanda su dövmüş olur. Bu sorunun tek çözümü iktidar olmaktır. Başka çözümü yok!
Bu duygu ve düşüncelerle Cumhuriyet bayramımızı, onur ve gurur duyduğumuz bu en büyük bayramımızı en içten dileklerime kutlarım.
