Çok uluslu şirketler dünyanın dört bir yanında egemenlik savaşı veriyor.
Silah, ilaç, uyuşturucu, tarım ve gıda üretimlerinde tekelleşerek halkları kendilerine bağımlı hale getiriyorlar.
Kendilerine karşı koyacak güç olmaması için ulus devletleri dini ve ırki parçalara bölerek zayıflatmak istiyorlar.
Kirli emellerine kavuşmak için ülkelerdeki STK’lara, dini ve ırki cemaatlere her türlü yardımlar yapılıyor.
Uluslar ve halklar parçalanıp kolay lokma haline geldikçe, dünyayı tek merkezden yönetmek isteyen bir kaç ailenin elinde modern köleler olmaya adım adım yaklaşıyoruz.
Birinci savaştan sonra 50, ikinci savaş sonrası 100 olan devlet sayısı şimdi 200 geçmiş durumda. Bu sayıyı 2000 belki 5000 yapmak istiyorlar.
Bu sayılar, orta çağın şehir devletleri gibi modern çağın ensesine vurulup lokması alınacak olan, köleleştirilmiş şehir devletlerin habercisi.
İnsan dediğimiz varlık, günlük çıkarları peşinde koşarken özünden taviz verdiği için kobay faresi olmaktan kurtulamayacak.
Bu kötü gidişten kurtuluş yok mu?
Var.
Benlikten vazgeçip biz olmak için yola çıktığımız gün .
Dinlerimizin ve renklerimizin kültür zenginliğimiz olduğunu kabul ederek ulus devletlere sahip çıktığımız gün.
Biz asgari ücretle çalışırken, bizi temsil ettiğini söyleyenlere, yöneticilerimize “Sen neden asgari ücretin onlarca misli maaş alıyorsun?” dediğimiz gün.
Oturduğumuz apartmandaki dairelerde ayrı dinlerden ve ayrı renklerde insanlar yaşadığı halde dairemize güvenle girip çıkıyor isek ve komşularımızla huzurlu ve mutluysak;
Derdimizi, sevincimizi, yokluğumuzu ve varlığımızı paylaşabiliyorsak,
Biz olduysak.
İste o gün kurtuluş savası başlamıştır.
Aksi halde, hep birlikte kobay faresi olmaktan kurtulamayacağız.
