“ Bir bahar akşamı rastladım size” diyen şarkıyı takmış diline.
Mutfak biraz daha şanslı sayılsa da evin her köşesi sahne onun için…
Şarkı güzel.
Söyliyen bir başka güzel.
Ayrı dünyalarda hayal edilebilecek kadar güzel…
Sesi de öyle.
Tanrı verince toptan veriyor olmalı…
Güzellikler ve de can alıcı özellikler bir araya gelince, birbiriyle yarışıyor mu ne?
Her biri kendi efsunlu dünyasını yaratıp; insanın ayağını yerden kesiveriyor.
Neylersin ki başın erdiği bir yer yok…
Eller, zavallı eller doğduğu günkü gibi boşlukları avuçluyor yumuk yumuk…
Nedense gözler hep dalıp dalıp gider de bugünden daha çok geçmişte arar görüntüleri.
Bir fotoğraf banyosunda negatif film karesi gibi- an be an- netleştirmeye çabalar dumanlı bakışlarla…
Gözlerle yürek arasında çok duyarlı bir iletişim kanalı olmalı ki nabza düşüveren çarpıntı, nemli çehreyi ne çabuk boyar pembe donlu kırmızıya?
Ya akşamlara ne demeli?
Güzelim gündüzü tüketip, renklerin en Nemrut’una gelip dayanmışsa vakit.
Bir çetrefilli özlem zincirini takıvermişse boynuna çıkabilirsen çık içinden.
İstersen boş vermişliğin atına binip sürüver yollara…
Boş da versek, dolu da alsak “Tüm yollar Roma’ya” mı çıkıyor?
Nereye çıkarsa çıksın; yollara yenik düşmüşüz ya bir kez…
Bir bahar akşamı
Ya da
Sonbahar akşamı
Ne fark eder akşamsa vakit
Ne fark eder yaralı bir kuşsa güneş
Ufkun ardında
Topla saçlarını
Düşme yâdıma
Deşme anılarımı var git
Yeni koşulara yetmez soluğum
Çok uzaklarda kaldı çocukluğum
Ah yıllarım benim
Talan yıllarım
Zaman denizine dolan yıllarım
Kaptırdınız sele beni
Savurdunuz yele beni
Terk etmedi çile beni
Al alabildiğin kadar
Bana kalsın bir tek yerim
Gözbebeklerim
Oynayıp dursun her gece
Uçurtmalar dolsun uykularıma kırık-dökük
Sığır tüyü toplarım yumak yumak
At kuyruğu kemanımda hâlâ o ezgi
Zulamda o resim
İlla o resim…
Bilirim
Doymamış çocukluğumdur hıçkıran
Düşlerimde hep
Bilirim
Bilirim gülüm
Umuda kurban verdiğim
Özlemlerimdir sebep
Gayrı ezgin türkülere tutkun sazım
Köroğlu Dağlarım hayal- meyal
Çoktan terk edip gitti Ayvaz’ım
Topla saçlarını
Düşme yâdıma
Deşme anılarımı var git
Yeni koşulara yetmez soluğum
Çok uzaklarda kaldı çocukluğum
Mehmet BABACAN
.
