Meral Akşener, Kemal Kılıçdaroğlu ve diğer partilerden milletvekilleri sokağa çıktılar ve insanların derdini dinliyorlar. Bence çok da güzel ediyorlar. Hepsini kutlarım. Siyasetçinin beslenme kanalı halktır.
Özellikle Meral Akşener Hanım bu işi çok güzel yapıyor. Doğu bölgesinde gidilmedik yer bırakmadı. Halkın derdini yüz yüze dinliyor ve bunu meclis kürsüsünde dile getiriyor. Kemal Kılıçdaroğlu da öyle! O da halkın sorunlarını dile getiriyor ve çözüm önerilerini Sayın Cumhurbaşkanına hitap ederek anlatıyor.
Siyaset bu ya; iktidar yanlıları da boş durmuyor. Başta bazı kanallar kullanılarak bu liderlere tuzaklar kuruluyor. Sözler çarpıtılarak kanallarında farklı bir anlatım şekline sokuluyor. Bir de halkın gözünde nefret söylemleri bulmuşlarsa, özel miting düzenleyerek, halka bastıra bastıra anlatıyorlar. Arkasından havuz medyasında her akşam tartışmaya açıyorlar. Bu da yetmiyorsa, millet ittifakını zor duruma düşürecek söylemler icat ediyorlar. Yaptıkları iş halkın ekonomik gündemini saptırmak. Ama yine de beceremiyorlar. Çünkü ne yaparlarsa yapsınlar, günden güne çöküyorlar. Söylemleri artık para etmiyor.
Ama halkın bambaşka bir gündemi var. Altın, döviz fırlamış. Pazarlarda yangın var. Dünün fiyatı bugünün; bugünün fiyatı da yarınkini tutmuyor. Parası ve malı olanlar için bir sorun yok. Ama günlük geçinen esnaf, altı ayda bir maaş zammı gören memur, işçi ve emekli, asgari ücretli ise her gün erimeye günden güne devam ediyor. Yani halk perperişan!
Bunun yanında çiftçileri hiç sormayın! Tarla icarla, yani çiftçi ne yapacağını şaşırmış durumda. Tarlayı ekeceği gübre yüzde yüzleri değil, yüzde üç yüzleri bulan pahalılıkta yükselmiş. Gübre olmadan tarla ekilemiyor. Zehir sıkmadan mahsul alınamıyor. Kapılarında birkaç inekleri varsa, süt para etmiyor, Küspe de beş katına çıkmış.
Diğer üreticileri yine sormayın! Onlar da kazandıklarını yok pahasına veriyor, üç katına geri alamıyor. Halk bıkkın ki, hem de çok bıkkın. Anlatmaya söz bulamıyorum.
Peki, “bunlar neden böyle oluyor?” Sorusu herkesin gündeminde. Fakat bazıları bunları dinlemek bile istemiyor. Hep söylüyorum; hükümetlerin elinde bir koz var, o da faizleri ayarlamak. Bunun için devlet bankaları kurulmuş. Onların görevi, ekonominin olması gereken faizi ayarlamak. Onların işi kâr edip hükümetlerin açıklarını finanse etmek değil. Faiz gücüyle ekonomiyi düzene sokmak. Her konuda hükümetlerin görevi, kurdukları ticari firmalarla piyasayı kontrol altına alıp, kartellerin oluşmasını önlemektir. Fakat hükümet bu düşüncenin yerine, anonim şirket yönetir gibi ülkeyi idare etmek istiyor. Bu yanlış! Bu kafayla giderseniz, bir tane devlet firmasını ayakta tutamazsınız. Hepsi batar. Onlar batınca da ekonomi perişan olur. Ekonomi perişan haldeyse, düzeltmek için vergi toplamaya kalkarsınız.
Bundan üç sene önce dolar 4,5 lira falandı. Merkez Bankası siyaset faizi de 7,5’du. Hükümet reisi faizi indirin diye, Merkez Bankası yetkililerini tehdit etmeye başladı. Bu çok yanlıştı. Birincisi Merkez Bankası; Uluslararası çalışan, giren çıkan döviz girdileri üzerinden piyasayı ayarlayan bir kuruluştur. Faizde, dövizde bu girdi ve çıktılar parametresi ile piyasayı oluştururlar. Duruma göre enflasyon ortaya çıkar. Bunu önlemenin yolu da yine faizdir. Faizi yükseltirseniz, doları euroyu düşürürsünüz. Yoksa tersini yaparsanız, faiz bankadan kaçar ve dövize dönüşür. Senin elindeki para günden güne değersizleşir. İşte tam da yapılan budur. Bu nedenle dolar,10 lirayı, altın ise 550 TL’yi görmeye kadar geldi. Bu ülkelerin iflası demektir. Bu Türk lirasının değersizleşmesi demektir.
Bunun çaresi nedir derseniz? Hükümetin etrafa ahkam kesip, dış güçlerin oyunu demesine gerek yok. Daha önce en az beş altı kriz yaşamış biri olarak diyorum ki;
-Ya şok bir kararla ekonomi yularını dünyaca tanınmış bir ekonomiste teslim edeceksin,
-Ya da hükümet olarak elini ekonominin üzerinden çekeceksin. Yani istifa edeceksin.
- Üçüncü yol ise seçim kararı alacaksın ve halkın güvendiği, oy vererek getirdiği bir hükümete teslim edeceksin.
Başka türlü bu çıkmaz durumdan ülkeyi kurtaramazsın. Başka şey söylemek istemiyorum. Halkın sorunlarından bahsedip bu haftaki konumu kapatacağım. Okuyan okur, okumayanın da canı sağ olsun. Nasıl olsa hepimiz bu gemide yaşıyoruz. Olacakları birlikte göreceğiz. Başımıza gelenlerden ben sorumlu değilim.
PİYASA RAPORU
Vatandaş tarlaya buğday ekecek. Buğdayın kilosu iki buçuk liradan dört buçuk lirayı bulmuş. Gübre geçen yıl altmış lirayken, bu yıl 280 TL’yi bulmuş. Yine üre halkın diliyle şeker gübresi ki yeşil mahsulün ana maddesi o! geçen yıl 120 TL iken, bu yıl beş yüz TL diyorlar. Hesabı siz yapın. Çiftçinin durumunu gözlerinizle görün.
Yine vatandaş buğdaydan, arpadan, yulaftan kaçmış; tarlasına ceviz ağacı dikmiş. Aradan on beş yıl geçmiş. Bir sürü emekler vermiş cevizi büyütmüş. Topladığı cevizi satacak, piyasada ceviz elli liradan satılıyor. Tüccar vatandasın cevizine bakıyor. On beş, yirmi TL arası alırım diyor. Onu da seçer alırım. İçi sağlam mı, çürük mü, suya batırırım alırım. İstiyorsan satarsın, diyor. Vatandaş şaşkın! Ya satacak, emeğinin karşılığını zararla kapatacak, evine de beş katına geri alacak. Ya da evinde çürütecek.
Yine vatandaş İyi Parti liderine küfretmiş. O da mahkemeye vermiş, ceza almış. Aynı kişi boş durmamış yine çıkmış karşısına. Yine küfrederken İyi parti milletvekili de susturmak istemiş. Sonunda çileden çıkmış o da karşılık vermiş. Bence hiç iyi etmemiş ama havuz medyası bunu duymuş ve günlerdir Şehit yakınına küfretti diye, demedik söz bırakmıyorlar. Akılları sıra şehit yakınını koruyorlar, sahip çıkıyorlar. Yani küfür bir taraflı yargılanıyor.
