Rahmetli Cemal Abi ile hem Çınarlı mahallesinde hem de Sümerbank fabrikasından arkadaştık.
Rahmetli beni kendi evladı gibi severdi. 1. veye 2. milliyetçi zamanıydı Yahya Demirel ile Mıgırdıç Şellefyan ortaklığında Avrupa’ya mobilya ihracatı yapılıyordu. Karanlık ellerce katledilen Uğur MUMCUve Onur ÖYMEN bu mobilya (!) ihracının peşine düştüler ve mobilya değil sunta kırıntısı olduğu ortaya çıktı.
Daha sonra vergi iadesi alabilmek için “ Çelik satıyoruz.” diye , Avrupa’ya kırpıntı teneke parçası gönderip vergi iadesi aldılar!
Birgün Cemal Abi bana dönerek “ Lan Zekai bunlar Mohini’yi bile yerler!” deyince ben de Cemal abiye “ Mohini nedir?” diye sordum. Madanoğlu bana dönerek Celal Bayar Cumhurbaşkanıyken Pakistan’dan Türkiye’ye hediye olarak gelen yavru file Mohini ismini koymuşlar! Zaman içinde Mohini çok büyümüş.
***Cemal abimle hemen her gün aynı meyhanede aynı masada otururduk. Sıkı bir ATATÜRK’çüydü!
Meyhanede sevimsiz üç kişi vardı ki bunlar beleş yemeyi içmeyi çok severlerdi. Kendi paralarıyla iki duble içtiler mi; meyhaneden sallanarak çıkarlardı.
Fakat beleş masa bulunca 8-10 saat içseler; bırakın sallanmayı aslanlar gibi çıkıp giderlerdi.
Madanoğlu, onlar için “ Bunlar Mohini’yi bile yerler!” derdi.
Cemal abimin bende çok emeği var. Ben daha lisede okurken 10 Kasım günü beni evden alır hemen Adana Belediyesi Tiyatro salonuna götürdü. M.Kemal ATATÜRK’ün sevdiği şarkıları ,türküleri, beraber ve solo olarak dinlerdik. Zamanla o tür anma günleri yitti gitti.
Peki şimdi o anma günlerini yeniden yapmak çok mu zor?
SÖZÜN ÖZÜ: Mohini’ye sahip çıkmak gerekiyor çünkü Mohini benim için kamu malıdır!
Evde kalın,
Sağlıcakla kalın.
