Louise GLUCK
BİR SADAKAT EFSANESİ
Karar verdiğinde Hades sevdiğine bu kızı
kurdu onun için yeryüzünün bir benzerini,
aynıydı her şeyiyle, çayırlıklara kadar,
ama koydu bir yatak fazladan
aynıydı her şey, günışığı dahi
zor olurdu çünkü bir genç kızın bunca tez elden
parlayan ışıkları aşıp zifiri karanlığa geçmesi
Düşündü, günbegün tanıştıracaktı onu geceyle
ilkin titreşen yaprakların gölgelerince
Sonra ay, sonra yıldızlarca. Derken ne ay ne yıldızlar
Bırakacaktı alışsındı Persephone yavaştan yavaştan
Düşündü, sonunda nasılsa bulurdu ondaki erinci
Bir kopyası dünyanın
tek farkla ki sevgi vardı burada.
Tek istediği sevgi değil mi ki herkesin?
Bekledi Hades yıllarca
bir dünya kurup seyrederek
Persephone’yi çayırlıklarda.
Persephone ki bir reyha hassı, bir çeşnici
Düşündü, varsa eğer ağzınızın tadı
Çeşnici de olursunuz ve dahi reyha hassı
Kim istemez gecenin bir vakti
duyumsamayı sevgili bu bedeni, ne pusula ne kutup yıldızı
duymak için bu sessiz soluk alışverişi, söylerken o
Yaşıyorum ben, demek ki
yaşıyorsun sen de, çünkü duyuyorsun ya sesimi
buradasın demek benimle. Dönerse sırtını insan
çevirir karşıdaki de yüzünü---
Buydu karanlıklar lordunun duyumsadığı işte
bakarken Persephone için
kurduğu dünyaya. Hiç de aklına
gelmemişti oysa ne bir koku
ne de yemek olduğu burada
Suç mu? Dehşet mi? Aşk korkusu mu?
Hayal bile edemezdi böyle şeyleri;
Bir âşık hayal eder mi ya hiç bunları.
Düşlerine giriyor, ne ad vermeli şimdi bu yere
İlk gelen aklına; Yeni Cehennem, sonra da İrem Bahçesi
Verdi kararını en sonu
Diyecekti ona Persephone’nin Kızlık Çağı.
Dümdüz uzanan çayırların üzerinden nazlı nazlı
yükselen bir ışık ardında yatağın. Alıyor Hades kollarına onu.
Söylemek istiyor, seviyorum, hiçbir şey incitemez seni
ne var ki düşüyor aklına bir yalan olduğu bunun
diyor, en sonu öldün sen, bu yüzden
incitemez kimse seni, budur işte gözüne görünen
daha gerçek, daha ümitvâr olan başlangıç.
Çeviri: Recep NAS
