Yıl 1954.Yaylamız Akova’da bir yaz günüydü. Bir jeep durdu Katranlı Kuyunun başında. Bardat’ tan gelip Gülnar’a gidiyormuş. Merak içinde toplandık çevresine. Kuyunun çevresi çayırlık bir alandı. Kuyuda abdest alıp namaz kılan yaşlıların çokça buluşup söyleştiği bir sohbet alanıydı. O gün toplanan 5- 6 yaşlının arasında Ömer Dayım ( Nebi Ömer) da vardı.
Jeepi kullanan orta yaşlı adamla bizim yaşlılar kaynaşıverdiler. Tanışıyorlarmış- Tanıyan tanımayana söylerken duydum- Gülnar esnaflarından Kör Mehmet adında biriymiş ve DP İlçe yönetimindeymiş. Bizim köy de tümüyle Demokrat Partiliydi. Tanışma o yüzdenmiş. Sohbet bitti. Adamı yolcu etmeye kalktılar, öpüştüler, tokalaştılar; yağlı- ballı laflar sanki sel oldu. Ne var ki araba çalışmadı. Epeyce uğraştan sonra benzinin bitmiş olduğu sonucuna varıldı. Köyse benzin olmadığı gibi, en yakın akar-yakıt istasyonu da Gülnar’daydı. Bizim köyde henüz motorlu araç yoktu. Sigara çakmaklarında gaz yağı bulunabilirdi ancak.
***
Benim öğrencilik yıllarımdı. Düziçi Köy Enstitüsünden çevrilmiş Düziçi İlköğretmen Okulu 4. Sınıf öğrencisiydim. Başarılı bir öğrenciydim. En sevdiğim ders de kimya diyebilirdim. Çünkü Yörük kültüründe kimya erişilmez bişeydi. Çok az bulunan bir şeye “ Başıma kimya kesildi” denmesi boşuna değildi. O duygular içinde karşılaştım kimya dersiyle. Öylesine sevdim ki dersi, kimya öğretmenimiz Saime Soysal, Kimya Laboratuvarını bana teslim etti. Ders araç- gereçlerinin verilip alınmasından, düzen ve temizliğine kadar, hepsi benim görevim oldu. Özgüvenimi arttıran bir süreçti bu. Benzinin sudan hafif olduğunu öğrenmem, bu görevimin gereklerindendi.
Bir başka zamanda da bir şoför arkadaşım, arabanın engebeli yolda sısk sısk stop etmesi üzerine “ Benzin azalmış. Araba çalkalandıkça, deponun dibindeki sulu ve pislikli çöküntü benzine karışıyor da onun için stop ediyor” deyişi aklıma düştü. Jeepi çalıştırmak için benzin arayan Kör Mehmet Amcaya “ Depoya biraz su koyarsanız çalışabilir” dememle birlikte azar şamar gibi geldi “ Dalga geçmenin zamanı mı oğlum? Utanmıyor musun?” Konuk adam böyle der de bizim emmiler durur mu? Ellerinden kaçtım da kurtuldum. Bizimkiler adamı konuk etmeye hazırlanırken “ Kuyunun başında arabayı bari yıkayayım” demiş. Yıkarken depoya su kaçırmış olacak ki bir denemede çalışmış araba. Gene stop eder korkusuyla kimseye veda bile etmeden gitmiş. Adamı densizliğimle kızdırıp, küstürdüğümü sanıyordu köylü.
***
Aradan birkaç ay geçmişti. Gülnar’da ansızın koluma yapıştı Kör Mehmet Emmi.“ Sen, o gün Akova’daki genç değil misin?” dedi. Sözlerinin devamını bekledim “ O gün Kendi yurdunda kaçtın kurtuldun. Şimdi hesabını ver bakalım” demesini bekliyordum. Tatlı bir Ses tonuyla “ Gel yeğenim, gel” diyerek Ramazanın Lokantasına soktu. Çağırdı Ramazan Ustayı: “ Bugün en güzel yemeğin hangisi usta?” dedi. Ustanın söylediği yemekten iki porsiyon istedi. Bana Söz sırası vermiyordu. Yemek gelince “ Buyur yeğenim beraber yemek yiyeceğiz” dedi. O zaman dilim çözüldü: “ Amca, bunu neden yaptığını söylemezsen, bu yemeği yemem” deyince: “ Yeğenim, ben bunları özür dilemek için yapıyorum. Bununla seni kandırabilirsem sevineceğim.
Hani unuttun mu? Akova’da benim benzinim bitmişti ya. Sen de depoya su koyarsan çalışır deyince seni dediğine pişman etmiştik ya. Sonra ben arabayı yıkarken, nasıl olduysa kontağı bir çevirdim. Araba gür diye çalıştı. Aman istop etmesin diye kaçar gibi ayrıldım oradan. Sonra bu olayı usta şoförlere anlattım. Seni doğruladılar. Cürufların çökmesi için bir kademe vardır. Orası dolunca benzin yukarıya çıkar. Çünkü benzin sudan hafiftir, dediler. Keşke o zaman senin sözünü dinleseymişim.” Hiç unutmuyorum, büyük laf etmiştim bunun karşısında: “ Amca, öğrenmenin yaşı yokmuş. Yemeğe filan hiç gerek yoktu. Biz öylesine de anlaşırdık. ver elini öpeyim” demiştim de hem kucaklaşmış, hem de yemeği yemiştik.
Sonraki zamanlarda o hep iktidardan yanaydı. Bense hep muhalefette oldum. O nedenle karşı karşıya gelişimiz çok olmuştu.
Ama hiç bir zaman “ Başına daha neler gelecek” dememişti.Mekânı cennet olsun.
