Edinilen bilgiye göre, “Geleneksel Tarsus Evleri” kitabı pek çoğu Aratos dergisinde yayınlanmış makalelerden derlenmiş bir çalışma.
“Geleneksel Tarsus Evleri” kitabında, Tarsus’un tarihi evlerini hem nostaljik hem de tarihi, mimarisi, teknik özellikleriyle ele alan yazılar yer alıyor.
Yapılan açıklamaya göre, kitapta yer alan yazı konuları ve yazarları şunlar; Geleneksel Tarsus Evleri (Uğur Pişmanlık), Şahmeran Sokağı (Ayşe Kilimci), Tarsus’ta Yapılaşma ve Mimarlık (Füsun Ünlüdoğan), Gelenekten Geleceğe Tarsus Evleri (Kadir Şen), Tarsus’un Geleneksel Mimarisinin Baştacı Kapıların Taş Süslemeleri (Hüseyin Adıbelli), Yaşayan, Hisseden, Konuşan, Hissettiren Evler... (Ayşe Butcher), Eski Anadolu Kentleri, Tarsus ve Modernlerin Damgalarını Vurdukları “Beton Çağı” (Ahmet Ünal), Sosyal, Ekonomik, Kültürel ve Teknolojik Değişimlerin Geleneksel Tarsus Evlerinde Malzeme Kullanımına Etkisi (Rukiye Tüter/F. Duygu Saban), Tarihi Çevrede Yeni Yapı Tasarımının Kullanıcı Algısına Etkisi: Tarsus Örneği (Burcu Yıldız/Duygu Saban/Kübra Kaplan), Geleneksel Tarsus Evlerine Bakış (Esin Erkoç), Tarsus Eski Evleri ve Sokaklarında İnsan Sıcaklığı (Uğur Pişmanlık), Tarsus’un Merkezinde Yeni Bir Kimliğe Doğru: Tarsus Tarihi Ticaret Merkezi (Tolga Ünlü).
Aratos Felsefe Dergisi Yayın Yönetmeni Uğur Pişmanlık, “Geleneksel Tarsus Evleri” kitabına yazdığı “Kent bilinci ve tarih bilinci olmadan kültürel varlıkların korunamaz” başlıklı sunuş yazısında şunları dile getiriyor, “Türkiye’nin müteahhit cumhuriyetine dönüşmesinin üç aşaması var. İlki 1950’li yıllar Demokrat Parti(DP)’nin iktidar olduğu Menderes dönemidir. Bu dönemde ülkenin hemen hemen her kentinde pek çok valilik, kaymakamlık, halkevi gibi eski orijinal taş yapı kamu binaları yıkılmaya ve yerine betonarme yapılar inşa edilmeye başlanmıştır. İkinci aşama 1980’li yılların ortası, Özal dönemidir. Üçüncü aşama 2000’li yıllar AKP dönemidir. Bu üç gerici dönemin oluşturduğu müteahhit cumhuriyeti, Anadolu kentlerinin geleneksel görünümünü bozmuş, çarpık yapılaşmayla birlikte betonlaşmayı da beraberinde getirmiştir. 
Tarsus örneğinde, Tarsus Kaymakamlık binası, halkevi binası, İttihat ve Terakki Mektebi gibi özgün mimarisi olan taş yapılar yıkılarak, yerine betonarme, estetikten yoksun binalar inşa edilmiştir. Sivil mimari yapılar olarak tanımlayabileceğimiz geleneksel evler de müteahhitlerin elinden kurtulamamıştır. Yerel yönetimler ise çoğu zaman tarihi dokuyu oluşturan eski evlerin bulunduğu mahalleleri ya kentsel dönüşüme (buna rantsal dönüşüm de diyebiliriz) tabi tutmuş ve müteahhitlerin insafsız ellerine, kâr emellerine bırakmıştır.
Geleneksel Tarsus Evleri adlı bu çalışmayla, Tarsus’un tarihi dokusunu oluşturan evlere ait çeşitli yazarların yazılarını bir araya getirerek, hem araştırmacılara kaynaklık etmesine ve ileride daha derinlikli çalışmaların ortaya konmasına esin oluşturması amaçlanmıştır”.
(VŞ)