Adını Bulamadığım
Haklısın, ilçe otogarlarına saplanmış bozkır uğultusuyum
Şehir çöplüğüne terk edilmiş köpek
Kimsenin geçmediği bir yolun hayratı
Gardıropların kuytusunda yırtık eşofman
Haklısın, beni sevmemen için onca neden varken
Israrla, bir sevdanın fitilini ateşlemeye çalışıyorum
Islak kibritlerle, ıslak kibritlerle ve bu son sigaram, bundan sonra aşk yok
Haklısın, derse hep geç kalan öğrencinin saçma bahaneleri
Öleceğini bilmeden yaşayan şen şakrak kelebek
Toz tutmuş camlara yazılan geçici aşk
Yaşlı evlerindeki kolonya, seccade ve şekerlik
Uzun yol şoförlerinin kısa kalpleri
Bazen soruyorum, kendime, hayat korkunç bir kelime
Kelimeleri yakıyorum ve bu son romans, bundan gayrı tat yok
Haklısın, öldürüyor beni yavaş yavaş uzağın göğüne çakılmış gözlerin
Ben, işçi onur, garip onur, tuğlaların altında ezik bir tuğlayım
Loto makinelerinin piyonu, yüküne hesap soramayan hamal
Şehrin vazgeçilmişi, kartonların komutanı ve biraz sustayım
Gece saplanırken keskin bir küfür gibi göğsüme, derine, daha derine
Ortaya sarışın mikrofonlar çıkar, “Alışmak sevmekten daha zor geliyor.”
Ve haklısın, denediklerim yenildiklerim oldu hep, çarşılarda, avlularda
Bir göz bakışı ânında, tarlalarda, dağlarda, gride sönerek belirdim
Anlıyor musun, ben hasta adam, hüzün seyyahı, üzgün kadife
Herkes adına, senin için, şehirlerde, sorgularda, 72 kez delirdim
Bu işte son sigaram, son bakış, son dörtlük, bundan sonra yön yok