Adını Bulamadığım

Haklısın, ilçe otogarlarına saplanmış bozkır uğultusuyum

Şehir çöplüğüne terk edilmiş köpek

Kimsenin geçmediği bir yolun hayratı

Gardıropların kuytusunda yırtık eşofman

Haklısın, beni sevmemen için onca neden varken

Israrla, bir sevdanın fitilini ateşlemeye çalışıyorum

Islak kibritlerle, ıslak kibritlerle ve bu son sigaram, bundan sonra aşk yok

Haklısın, derse hep geç kalan öğrencinin saçma bahaneleri

Öleceğini bilmeden yaşayan şen şakrak kelebek

Toz tutmuş camlara yazılan geçici aşk

Yaşlı evlerindeki kolonya, seccade ve şekerlik

Uzun yol şoförlerinin kısa kalpleri

Bazen soruyorum, kendime, hayat korkunç bir kelime

Kelimeleri yakıyorum ve bu son romans, bundan gayrı tat yok

Haklısın, öldürüyor beni yavaş yavaş uzağın göğüne çakılmış gözlerin

Ben, işçi onur, garip onur, tuğlaların altında ezik bir tuğlayım

Loto makinelerinin piyonu, yüküne hesap soramayan hamal

Şehrin vazgeçilmişi, kartonların komutanı ve biraz sustayım

Gece saplanırken keskin bir küfür gibi göğsüme, derine, daha derine

Ortaya sarışın mikrofonlar çıkar, “Alışmak sevmekten daha zor geliyor.”

Ve haklısın, denediklerim yenildiklerim oldu hep, çarşılarda, avlularda

Bir göz bakışı ânında, tarlalarda, dağlarda, gride sönerek belirdim

Anlıyor musun, ben hasta adam, hüzün seyyahı, üzgün kadife

Herkes adına, senin için, şehirlerde, sorgularda, 72 kez delirdim

Bu işte son sigaram, son bakış, son dörtlük, bundan sonra yön yok