Çelikdönmez şu ifadeleri kullandı:

“Kanal İstanbul; Karadeniz ile Akdeniz arasında alternatifsiz bir geçit olan İstanbul Boğazı'ndaki gemi trafiğini rahatlatmak adına Karadeniz ile Marmara Denizi arasında yapay bir su yolu olma görevini alacak.

Projenin hayata geçirilmesi halinde, kanalla birlikte İstanbul Boğazı, tanker trafiğine tümüyle kapanacak. İstanbul'da iki yeni yarımada, yeni bir de ada oluşacak.

Karadeniz’i Marmara’ya bağlayacak 45 km uzunluğunda, 150 metre genişliğinde

ve 25 metre derinliğinde olacak, maliyetinin 75 milyar TL yani 10 milyar doların üzerinde olması beklenen Kanal İstanbul projesinin devletin mi iktidarın mı projesi olduğu meselesinde kafalar karışık.

Projeye karşı çıkanların ve projeyi doğru bulanların anlaşabildikleri tek nokta "Kanal

İstanbul'un, Türkiye'nin milli güvenlik meselesi" olduğu.

Projeye neden ihtiyaç duyulduğuna gelince. Projeyi hazırlayanlar yıllar geçtikçe boğaz trafiğinin artmasıyla, yük gemilerinin geçiş güzergahları ve planlamaları için alternatif arayışların başlaması projenin tetikleyicisi olduğunu belirtiyor.

1936 yılında imzalanan Montrö Boğazlar Antlaşması sırasında yıllık 3 bin gemi

boğazdan geçmektedir. Günümüzde ise boğazdan geçen deniz taşıtı sayısı yıllık 50 bin civarında.

Günlük balıkçı ve şehir hatları ile 2 bin 500 araç, boğazı kullanıyor. Boğazdan geçiş

yapan deniz taşıtları sayısının 2050'de 100 bine ulaşması tahmin ediliyor.

MONTRÖ SÖZLEŞMESİ SADECE AMERİKALILARI MI İLGİLENDİRİYOR?

Ruslar Montrö Sözleşmesi’ne çok mu bağlı?

Türkiye, Atlantik ve Avrasya jeopolitik fay hatlarında sıkıştırılmış bir ülke. Türkiye’nin

coğrafi konumunu merak edenler için söyleyeyim; tıpkı “kıldan ince kılıçtan keskin Sırat Köprüsü” gibi.”

O nedenle küresel ve bölgesel denge çok önemli.

Tam bağımsız Türkiye’nin garantisi Montrö Sözleşmesi’dir.

2006’da ABD Kongresi’nde 1936 tarihli Montrö Sözleşmesi’nin günün şartlarına

göre yeniden düzenlenmesi gerektiği gündeme getirilmişti."

(VŞ)