Sayın Kezban Gökçeoğlu, okuyucularımıza kendinizi tanıtır mısınız?

Diş hekimiyim. 50 yaşımdayım, Ankaralıyım. 1988 yılında Hacettepe Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’nden mezun oldum. Hacettepe Beytepe Sağlık Merkezi’nde çalıştım, şimdi de özel muayenehanemde mesleğimi devam ettiriyorum. İlginç gelecek ama okulumu hiç sevmeden okudum, meslek hayatımı da sanki okula inat çok seviyorum. Üniversite de dahil, ailemle iç içe oldum hep. Birbirimizi yoğura yoğura yaşadık, geliştik, diyebilirim.

Diş hekimliğinde insan ilişkileri, mesleki dayanışma boyutu, kazanımları ve zorlukları nelerdir?

Diş hekimliğinde insan ilişkileri çok önemlidir. İlişkilerinizde profesyonel olmak zorundasınız. Ağrılı, acılı, herkesin korkarak geldiği bir iş yapıyorsunuz. Hastayla göz temasınızı hiç kesmemelisiniz. Empati yapmak zorundasınız. Çok iyi dinlemelisiniz. Her hastaya her tedavi yapılmaz.

Bir diş hekimi bedensel ve ruhsal olarak çok sağlıklı olmalıdır. Çok zorlu ve riskli bir iş; o kadar da mutluluk verici. Ağrıyı kesmek, tedaviyi, protezleri yapıp anında olumlu geri bildirim almak, bütün yorgunluğunuzu unutturur.

Çocuk hastalar çok önemlidir. Diş tedavisini sevdirmek zorundayız. 5 yaşlarında bir çocuk hastamla aramızda geçen diyalogu aktarayım izninizle. Çocuk koltuğa oturdu çürüğünü temizledim. Çocuk aynaya bakıp dişin halini görünce bana çok kızdı. "Benim çürüğüm küçücüktü, sen kocaman yer oymuşsun," dedi. Ben de “O çürükler evin kapısı gibidir, kapı küçücüktür ama içeriye girince kocaman bir evdir,” dedim, karşılıklı gülüştük.

Özellikle Pandemi döneminde en riskli meslek gruplarından biriydik ama diş hekimleri olarak bu süreci en iyi şekilde tamamlamayı başardık sanırım.

Mesleğinizin size yüklediği bireysel ve toplumsal sorumluluklar nelerdir?

Sadece tedavi yapmak yetmez. Ağız bakım bilincini de mutlaka vermek zorundayız. Bir hekim sadece çalıştığı klinikte hekim değildir. Bulunduğu her ortamda mutlaka sorumluluklar ve görevleri vardır.

Mesleğinizin aile ilişkilerinize, olumlu ya da olumsuz etkileri nelerdir?

Herhangi bir mesleğin ya da çalışma hayatının oluşturacağı etkiden çok da farklı değil aslında.

Sanatın hangi dallarıyla ne kadar ilgilenebiliyorsunuz?

Bireysel olarak uğraştığım bir sanat dalı yok ama çok iyi bir tiyatro, opera, bale ve konser izleyicisiyim.

Ülkemizde mesleğinizin geleceğini nasıl görüyorsunuz?

Ülkemizde diş hekimliğinin şu andaki durumu, gelişmiş ülkelerle aynı düzeyde. Geleceği parlak. Tek kaygım, altyapısı, hocası olmayan diş hekimliği fakülteleri… İçi boş bir diploma verirsiniz. Bu da zamanla ortaya çıkacak, kendini gösterecek büyük bir sorun.

Bu mesleğinizi yapmasanız hangi mesleği yapmak isterdiniz?

Üniversite yıllarımda elektrik elektronik mühendisi mi olsaydım, diye düşündüğüm çok olmuştur. Şu anda diş hekimliği dışında bir meslek düşünemiyorum açıkçası.