“Yas evi acıyı çeken için çok ağırdır ama dışarıdan bakanlar için birbirine benzer. Önce herkes gelir; gelenler yemek getirir, sizinle beraber gözyaşı dökerler, hatta bir süre sizin yanınızda kalırlar. Sonra giderek evdeki kalabalık azalmaya başlar. Nihayet bir sabah o evde tek başınıza uyanırsınız. Siz, kaybettiklerinizin hatırası ve büyük bir yalnızlık… O yas evi doluyken gelenleri karşılayan da, herkes gittikten sonra hayata devam etmek zorunda kalan da aynı kişidir aslında: Kadın.”
Gazeteci Duygu Demirdağ, bölgeyi kocaman bir yas evine çeviren depremin ardından kadınları dinliyor; hayatlarını, hayallerini, evlerini kaybeden, buna rağmen tüm gücüyle ayakta durmak için çabalayan kadınlar anlatıyor. Suzan, Emel, Serap, Nilgün, Alev, Fidan, Pelin Petra, Sera, Nilay, Ebru, Jale ve Berfin… Depremde neler yaşadılar ve nasıl mücadele ediyorlar? (Fİ)
