Epey zamandır Yeni Adana’ya yazıyorum. İlk zamanlar arada sırada yazardım ama sonradan düzenli olarak, her hafta bir yazı, yazmışım. Sonra tekrar seyrekleştirmişiz. Bu bir profesyonel yazarlık işi değil. Bir, gönül işi.
Yazılarımı şöyle bir toparladım: 400 e yakın yazı! İlk zamanlar uzun sayılacak yazılar yazmışım. Bir kısım okuyucularım ikaz ettiler; Şimdi artık kısa yazmaya çabaladığımı itiraf etmeliyim. Bazen kitap olarak toparlamayı düşünmüyor da değilim. Ancak 800 sayfa civarında bir kitap olacak o kadar sayfayı okuyacak okur var mı? Bir editör arkadaşım “seçme yaparız” dedi. Ama hangi yazımı dışarıda bırakayım ki?
Gazetelerde köşe yazanlara imrendiğim olmuştur, yazma işine başlayınca kolay olmadığını anladım! O gençlik yıllarımızın yazarları neydi öyle? Kaleminden kan damlardı merhumların! Bizim kalemimizden mürekkep bile damlamıyor; her şey klavye üzerinde çözümleniyor. İletişim ve teknoloji medyanın çok iyi kullanmak zorunda olduğu çağdaş olanaklar. Epeydir Yeni Adana’nın bir dijital kardeşi var. Çok daha uzaklara çok kolay ulaşıyor… İyi düzenlenmiş, derli toplu. Bazı benzerlerinden daha güzel
Gazetelerin yayınlanması ve okuruna ulaşması artık çok kolay bunlarda sorun yok; sorun, okumayan, okumayı sevmeyen okurda. Bir de yazara “yahu kısa yaz.” Derler. Ne işi varsa? İşleri o kadar çok ki; Okumaya zamanları yok!
Bunlar, birkaç cümle ile elimize aldığımız ya da ekranımıza getirdiğimiz gazetenin özetlemeye çalıştığım sorunları.
Asıl sorun gazetenin basılmaya ya da internet ortamına yüklenmeye hazır duruma getirilene kadar yaşananlar… Eski vezirlerden biri göreve geldiği günlerde kaptan-ı derya paşayı huzuruna almış ve “eksik gedik neler var paşa” diyerek sual eylemiş. Kaptan-ı derya şöyle bir içini çekip başlamış anlatmaya “Devletlûm evvela barut yok” diye söze başlayınca Devletlû vezir “anlaşıldı gerisine gerek yok” deyip lafı kesmiş.
Sevgili ve güzel şehrimiz Adana nerede ne zaman tanıtılırsa tanıtılsın iki önemli tarihi eser öne çıkarılır: Büyük Saat ve Taş Köprü, işte, Yeni Adana da bu tarihi eserlerimiz kadar önemli bir değerimizdir. Sahip çıkılması gerekmez mi? Ne yazık, çıkılmıyor!
100 yılımız için kentimizin büyük otellerinden birinde bir toplantı yapmıştık. Çok kalabalık bir toplantı oldu katılan herkese küçük birer form dağıtıp kendilerine ulaşabileceğimiz adres ve telefonlarını yazmalarını istedik. Sağ olsunlar, yazdılar. Bu belgelerdeki telefon numaralarına internet adreslerine tek tek ulaştık ve “birlikte hoş bir akşam geçirdik ama yeni Adana’nın acil desteğe gereksinimi var lütfen hiç olmazsa abone olun abone bulun” dedik. Çoğuyla kişisel olarak görüştüm, yanıtlar “kem küm” den öteye geçmedi.
Şimdi yeni bir yıl dönümü, 104. Yıl! Yeni Adana ayakta her sabah bir öncesinin heyecanı ile bayilerin tereklerinde yerini alıyor… Aynen işgale karşı direniş çağrısı yaptığı gibi, Mustafa Kemal paşanın Samsuna çıkışını, Birinci ve İkinci İnönü zaferlerini ve Düşmanın ülkemizden kovulduğunu, Lozan Antlaşmasının başarıyla sonuçlandığını, cumhuriyetimizin çok partili ilk seçimini yazdığı gibi.
Bir kez daha bu 104 yaşındaki heyecanlı ve genç gaziye saygılar sunuyorum.
Desteklerinizi bekliyorum.
