Ben onun mesela öncelikle Atatürk’ün ışığından ilerleyen yolunu, onurlu, ilkeli, inançlı halini, güvenilir olmasını, başka bir örneği var mı gerçekten bilmiyorum ama bunca yıldır –üstelik çizgisinden taviz vermeksizin- her türlü zorluğa rağmen hayatta kalmasını, çizgisini korumasını çok seviyorum, sonra da o siyah beyaz halini, kendine has tarzını, kalitesini.
Sanki bir kişiliği var hatta bana göre, yazarları arasına girme onuruna eriştiğim ilk günden beri hep gururla bahsettiğim, Adanalılar zaten onu çok seviyorlar, Adana dışından eş dost tanıdıklarıma ise ağzımı doldura doldura tarihî geçmişini anlatırken öyle gizli saklı değil, aleni övündüğüm.
Bazen insanları, insanlığı, iyiliği, güzelliği, doğruluğu, sevgiyi, çiçeği, böceği, ağacı, bu şehri, dünü, bugünü, yarını özetle satırlara dökebildiğim tüm bir yaşamı paylaşırken sanki dostum, arkadaşım, paydaşım.
Bazen bir bilge, yaşamış olduklarını sakladığı o hazine sandığının kapağını açmaktan çekinmeyen, geçmiş zamanlardan günümüze kadar tanıklık ettiği ne varsa ortaya döken, ondan öğrendiklerimle zenginleştiğim.
Bazen de tıpkı Belemedik’teki o tarihî tren istasyonunun önünden ilk kez geçerken gözümün önünde canlandırdığım o eski vagon –kim bilir belki günün birinde tam da o istasyonun önüne gerçekten bir eski vagon getirtilerek o günlere ait anılar canlandırılabilir - ve çok güç şartlarda gerçekleştirilen ilk baskı, belki biraz burnuma dolan mürekkep kokusu, çokça da göğüs kafesimi genişleten şükür duygusu.
Öyle bir ruhla vücut bulmuş ki son derece değerli, öyle bir değerle yaşamış ki sonsuzluğa kenetli.
Yeni Adana Gazetesi.
Adana’da Fransız işgalinin yaşandığı günlerde vatanın bir karış toprağının dahi düşmana verilmeyeceğine inanan Ahmet Remzi Yüreğir’in Pozantı’da istihbarat müdürü iken bir taraftan Çukurova cephesinin düşmana karşı haber alma örgütünü harekete geçirdiği bir taraftan da Adana Müdafa-i Hukuk Cemiyeti’ni kurma çalışmalarına başladığı bir dönemde yanına yedek subay arkadaşı Avni Doğan’ı da alarak Pozantı’da bir tren vagonu içerisinde yaşam buldurduğu ve cephelere ulaştırdığı bir ulusal bilinç.
25-Aralık-1918’den bu tarafa kurtuluşun, kuruluşun, yeniden doğuşun tanığı, ortağı.
Dile kolay, tam 105 yıl.
Ülkemizin her haline şahitlik etmiş, en karanlık zamanlarda vatanın bölünmez bütünlüğüne inanmış ve savunmuş, onurlu, vakur duruşunu hiç değiştirmemiş, ilkelerinden taviz vermemiş, bir ulusun var olma mücadelesinde yerini almış.
Bir gazete için tanımlanabilecek ne kadar uzun bir süre.
Kutlu olsun her yaşın değerli gazetem.
