Alemlerin Rabbi olan Allah'a hamd ederiz.
Almanlar mektup ve E-Mail yazarken, kişiye soy ismiyle hitap ederler ve ''Lieber Herr Ali (Sevgili bay Ali)'' veya ''Liebe Frau Ayşe(sevgili bayan Ayşe) yazarak başlangıç yapıyorlar.
Kişiyle yakınlık ve samimiyet varsa sadece ismiyle ''Lieber Ali. Liebe Ayşe'' olarak hitap ederler.
Türkçede de aynı kurallar geçerlidir. Hatta yazarlar, imza günlerinde bu uygulamayla kitaplarının baş sayfasında okuyucuya böyle hitap ederler.
Ben yazar değilim ama iyi bir kitap okuyucuyum. Okuduğum kitapları genelde okumasını sevenlere hediye ederim ve kitapların baş sayfasına aynı hitap şeklini kullanarak bir iki cümle yazarım.
Okumasını bilmeyenlere kitap vermem; bir arkadaşa okuması için verdiğim kitabımın sayfalarının köşelerini kıvırmıştı. Kırk yıl önce ise başka bir arkadaşa, babamın kitaplığında bulunan Yaşar Kemal'in ''İnce Mehmet'' isimli iki cilt kitabını vermiştim. Daha sonra öğrendim ki adam kitapları sobada odun tutuşturmak için kullanmış.
Bir daha okumasını bilmeyene kitap vermedim ama okumasını sevenlere yüzlerce kitap hediye ettim.
Geçen günlerde kitaplığımı düzenlerken 200 e yakın kitabı muz kolilerine doldurdum. bayağı ağır oldu ve kafama yatan bir derneğe hediye etmek üzere bir köşeye koydum.
Kitapların arasında Yaşar Nuri Öztürk’ün Kur'an'ı Kerim'deki dua olarak okunan sure ve ayetleri bir araya toplayan bir kitapçık elime geçti. Bu kitapçığı 1998 yılından itibaren başucu kitabı, hatta cep kitabı gibi yirmi yıl yanımda taşıdım. Bilindiği gibi Kur'an'ın küçük bir kısmını namazlarımızda ve yakarışlarımızda kullanabiliriz. DİĞER BÜYÜK BİR KISMI İSE BİZE DERS OLARAK GÖNDERİLMİŞTİR. Bu kısımları ilahiyatçılar okuyup anlamlandıramamışlar, çünkü buna başta dil bilimciler ve matematik, fizik, kimya, biyoloji ,hukuk bilen insanlar gerekir. Neyse...
Ben bu kitabı bir akrabama yardımcı olan bir bayana hediye ettim ve bu bayanın kitap okuma sevgisini bilmiyordum. Belki kitabı okumayacak ve bir gün o kitabı gören bir akrabası veya bir arkadaşına verecekti. Bunun için kitaba yazacağım iki cümleye ''sevgili'' olarak değil de ''Sevgiliye:'' yazarak başladım.
Bir zaman sonra bayanın sevgilisi bu kitabı ve ''SEVGİLİYE'' hitabımı görür ve burun şişirir.
SEVGİLİYE:
Allah her şeyi sevgiyle yaratıyor.
Bilgiyi gönderiyor.
Okuyup anlayıp insanlara aktaranlara da ''SEVGİLİM'' diyor.
Biz de ''Peygamber'' diyoruz.
SEVGİLİYE:
Kim bu?
Okuyan, anlayan, anlatan.
Kim okuyorsa sevgili o
Tanrı ''Sevgilim'' diyor bunlara.
Maalesef bizim toplumumuz ''sevgi ve sevgili'' kelimelerini apış arasından kurtaramadı.
Sevgiyi bir türlü apış arasından alıp gönlümüze koyamadık.
Neyse...
Biz,
Okuyup anlayanlara sevgili deriz.
Kim ne derse desin,
Biz okuyana sevgili deriz...
