İnsanın iç dünyasındaki tortuları temizleyen bir gücü vardır sanatın. Elimizi, yüzümüzü yıkarız; banyo yaparız. Bedenimizdeki kirlerden arınırız. Aynı bunun gibi iç dünyamızdaki tortuları da sanat öylece söker atar. Bu gerçeği çok iyi bilen Aksu’daki öğretmenlerim ve okulum sanatla bizi tanıştırmaya özel bir önem vermişlerdir. Önderimiz Atatürk’ün sanata özel bir önem vermesi boşuna değildir.
Yakından tanıdığım sanat örnekleri çok. Bunlardan ikisinden söz edeceğim; anlatmayacağım: Nazım, Abidin Dino ve eşi ressam Güzin Dino üçlüsünün dostluğu. Bu dostlukla ilgili özgün şiirler var. Nazım programı yapan herkes bu dostluktan kesinlikle söz etmelidir.
Diğeri Cahit Sıtkı ile Ziya Osman Sabanın dostlukları. Bu dostluğu çok yakından izledim. Okuma tutkunu öğrenciydim Aksu’da. Gazetelerden, dergilerden bu dostluğu okuyor, yakından izliyordum. Cahit bekardır. Ziya evli. Çok güzel bir karısı var. Yalnız güzel değil, kültürlü, nezih. O sıralarda Ziya asker olur. Diyarbakır yörelerinde vatani görevini yapmaktadır. Cahit İstanbul’da kalmıştır. Ziya askerden Cahit’e mektup yazar. Bu mektubu bizzat okudum. Şimdi mektuptan bir paragraf: “……….Cahitçiğim oralarda yalnız sersefil olma. Evimize git. Yat kalk. Ye iç. Yengen sana güzel yemekler yapsın………,
Aklınızdan bir şeyler geçti mi? Kimlerin içinden geçti ise onlar sanatla tanışmamış olanların ruhlarıdır. Adım adım izledim onları. Cahit gitmedi eve. Eminim dedikodudan çekindiği için gitmemiştir.
İşte okulum Aksu Köy Enstitüsünün bize vermek istediği yaşam biçimlerinden biri sanatla yakından tanışmamızdı.
…………………………………………………………………………………SÜRECEK