"BİR İŞİ ÖĞRENİRSENİZ O İŞİN İŞÇİSİ OLURSUNUZ, EĞER AKLINIZDAN BİR ŞEY KATARSANIZ O İŞİN USTASI OLURSUNUZ, AMA DUYGULARINIZLA BİR ŞEY KATARSANIZ SANATÇISI OLURSUNUZ"
Bir duygunun, tasarımın, güzelliğin dışavurumunda ve anlatımında kullanılan yöntemlerin tümü sanatı işaret eder. Üretmek esaslı çalışmaların yöntemini belirleyen unsur sanattır. Sanatın tanımındaki farklılıklar ve karmaşanın nedeni; anlayışların, görüşlerin ve yorumların çeşitliliğinden kaynaklanmaktadır. Sanatçının, sanat olarak algıladığı, hissettiği ve ileri sürdüğü farklı düşünceler biraz kafa karıştırıcı olabiliyor.
Yorum ve disiplinler farklı olsa da, çalışmalar sanatla buluşmak zorundadır. Dolayısıyla sanat adına ortak bir tanım yapmak neredeyse imkansız, karmaşa oluşturmasına da şaşırmamak gerekir. Sanatta duygular esastır, dizelerle yapıldığında şiir, notalarla yapıldığında müzik, yontularla yapıldığında heykel, desen ve boyalarla ise resim olur dedi.
Gözleme dayalı olarak, sanatçı toplumun ortalamasıdır aslında.
Sanat, sanatçının bünyesinde yoğunlaşmak zorundadır. Ancak bu şekilde sunum yapılabilir, dolayısıyla sanatçının çok derin bir benliğe sahip olması gerekir. Duygusallığın ve dışavurumun ölçülerini belirlemek yıpratıcı olabiliyor.
Üretmek için sürekli aramak zorundasınız. Bir tür Estetik Açlık olarak düşünülmeli bu durum. Doygunluk üretkenliğin en büyük düşmanıdır. Bu yüzden de, sanatta zirve diye bir yer yoktur.
Sanatçının farkındalık ve idrak duygularının üst noktada olması gerektiğine inanıyorum. Sanatçı en üst basamaktan her ayrıntıyı görebilmeli ve zihninde oluşan işareti çok iyi yorumlayabilmeli. Üretkenlik çok özel meziyet ve bunun her sanat dalında geçerli olduğuna inanıyorum. Sanatçı izlenimlerini biriktirir, yorumlar, yoğunlaştırıp halka sunar, halka sunduğu eserler aslında halkın kendisidir. Farkındalık biraz acı vericidir, yalnızlaşmak, anlaşılamamak gibi riskler barındırır.
