2000 yılıyla birlikte, dilimize “ Milenyum” diye bir sözcük düşmüştü. Bilmezliğimizle öyle bütünleşmişti ki, yediğimiz- içtiğimiz Minelyum olmuştu. Acaba sorunlarımızı çözüverecek, ilahi bir güç müydü Minelyum? Yoksa rezil- rüsva ettiğimiz yılların muhasebesi miydi? Göle bir taş atarak, halkaları okumak mı gerekliydi yoksa?
***
20 yıldan sonra neden Minelyum? O gün bir mihenk taşıydı. Dört yapraklı yonca olamamıştı
İki yapraklı bir defterdi o. Birinci yaprağında başımıza gelenlerin kahırlı muhasebesi vardı.
İkinci yaprağında ise, korktuklarımız düğüm düğümdü…. Umutlarımızın, özlemlerimizin üstüne kan revan mıydı şölenlerimiz? “ İnsan Hak ve Özgürlükleri” anayasası bizi bağrına basıncaya kadar; o iki yapraklı defterler, hep kahırla bakacak suratımıza...Minelyum da mihenk taşı olup, ölçümlerine devam edecektir.
MİNELYUM
İlk çivi İsa’dan, son çivi bizden,
Şükürle doldurduk; oldu milenyum.
Pençe eksilmedi hiç ensemizden;
Çarmıh getirmese bari gelenyum..
İnsan edemedik onca âdemi,
Mafyalar, çeteler sürdüler demi.
Acep, aratır mı gelen gideni?
“İnsan Hakları”mız hâlâ talanyum.
Hep sussun istendi, hak diyen diller;
Sırma saç kesildi aynalı keller;
Makam sahibiyken karacahiller;
Dört duvar içinde yatar bilenyum.
Kural değişmedi, geçerken çağlar;
Kimi keyif çatar, kimisi ağlar.
“ Ölenler ölmüştür, yaşasın sağlar”
Dedi de götürdü kazı yolanyum.
Evrildik, çevrildik, hep bastık faka.
Doğruluk, dürüstlük oldu tukaka.
“Çok yüzlü” demekmiş ya politika,
O yüzden, siyaset bizde yalanyum.
Olmadık duaya denince âmin,
Bundan daha uygun bulunmaz zemin.
Bol keseden vaat, biraz da yemin,
Nutuklar doldurdu falan filanyum.
Babacan’ım der ki, hamlar öldürür,
Tükenmez çileler, gamlar öldürür.
Deprem öldürmezse, zamlar öldürür;
Milenyuma selam durur, kalanyum...
