Kurtuluş savaşından daha ağır şartlarla yüz yüzeyiz.
Ekonomi batmış, açlık sınırında yaşıyoruz.
Güvenlik yok, kendi vatanımızda sokağa çıkamaz olmuşuz.
Milletin güvenip sırtını dayayacağı bir siyasi parti kalmamış.
Vatandaşların sorunlarını dillendirmesi gereken medya, magazin ve yalan haberlerle uyuşturucu etkisi yapıyor.
Kültürümüzü zenginleştirmesi gereken sanatçı yalaka olmuş, sanat dünyası çöplüğe dönmüş.
Din adamlarını anmaya bile gerek yok, din ve Allah adına yaptıkları rezaletler arşa çıkmış.
Ağırlasan şartlara ters orantılı olarak bozulan bir toplum var elimizde.
Atatürk’ün yanındaki fakir ama onurlu, vatanına, ailesine, komşusuna ve milletine sahip çıkan insan yok artık.
Günlük çıkarlarla gününü laylay lomla geçiren, fanatik parti ve futbol taraftarlarıyla nasıl çözülür bu sorunlar?
Bireyci, çıkarcı bencil, duyarsız ve duygusuz insanlarla bu sorunların üstesinden nasıl geleceğiz?
İktidar ile devlet ayrımı yapamayan, rant hırlaşmasından başka bir şey bilmeyen iktidar ve muhalefet partileriyle yeni bir kurtuluş savaşı verilebilir mi?
Dini cemaatlerin ve partilerimizin insanlarımızı ayrıştırma ve köleleştirme çalışmalarını birlik ve beraberliğe nasıl dönüştürebiliriz?
İnsanların çıkarları etrafında nasıl çeteleştiğini ve en ufak bir çıkar için birbirini nasıl satışa getirdiklerini her gün izliyoruz.
Bu böyle nereye kadar gider?
Zor dostum zor!
İşimiz çok zor!
Atatürk’ün zamanından daha zorlu günler bekliyor bizi.
Atatürk bizden daha şanslıydı belki, onun çevresinde kaliteli insanlar vardı. Belki okur yazar değillerdi ama görgülü insanlardı...
Biz mi?
Varın bakın çevrenize ve kendinize.
Yola çıkın da görün, bir paket sigara parasına, 50 TL’ye satıldığınızı!
Bunları göremediyseniz çok yazık!
Komşunun başına gelenlerden ders almayanın önüne misliyle ağırlaştırmış bir ders konulur...
Umarım yanılırım....
