Yazın ilk günlerinde ölüm gelir mi akla? Gelir ve uzun süre çöreklenir oturur kalır!..
ÖLÜM
sırça atın mavi kanatlarına
inen sabırsız balyoz
karışırken yelesi rüzgârın saçlarına
AYTEN MUTLU
Önce Ayten Mutlu'nun "ÖLÜM" şiirini düşündüm. Ardından Akın Güre'nin son şiirini...
YAPRAK HIŞIRTISINDA SONSUZLUK
Çaresiz,
yazgına razıydın artık
Anlamı değişmişti
aklında uçuşan imgelerin
Yeri yok yeni evrende gülün renginin
başka bir suyun kenarındasın
ve boşluk dediğin yokluk
yeniden var etmeyecek seni
Neyi öğrenmek isterdin şimdi
En çok neyi sevmeyi
Bilemedin
Sonunda,
yalnız söz kalacak geride
bir avuç toprak kadar
Ama,
sığamaz geceye
ve sonsuza
Yaprağın hışırtısındaki neşe
AKIN GÜRE
Ardından bir başka şair dostum MEVLÜT ÂSAR'ın şiirini...
GÜNCE
parmak tetik
ecel kalleş
sokak ölüm
bahçe çocuksuz
pencere kedisiz
güvercin kanatsız
yüreği ağılı
suratı kara
bir savaşçı
zikrediyor
tanrısının adını
uluyarak göklere
kan damlıyor
kara sakalından
yerlere
içi kalkıyor
toprağın
kusmak ister gibi
içine akan kiri
gök dövme bakır
hava dökme kurşun
umut sürgün
insan naçar
şair lal
MEVLÜT ÂSAR
Şair dostlarımın sevgi-aşk, umut, yaşama sevinci, doğayı konu alan -benim de çok sevdiğim ve etkilendiğim- onlarca şiiri varken neden bu şiirler?..
İşte sebeplerinden biri
Bugün 3 HAZİRAN...
NAZIM HİKMET 3 Haziran 1963'te sessizce gitti öteye, bilinmeze, sonsuza...
“Bizim avludan mı kalkacak cenazem?
Nasıl indireceksiniz beni üçüncü
kattan?
Asansöre sığmaz tabut,
Merdivenler daracık”
NAZIM HİKMET
Ardından Hasan Hüseyin tamamlar Nazım'ın sözlerini :
"Yıllar var ki ter içinde
taşıdım ben bu yükü
bıraktım acının alkışlarına
3 haziran ‘63’ü”
HASAN HÜSEYİN KORKMAZGİL
HAZİRANDA ÖLMEK ZOR
Orhan Kemal'in güzel anısına...
"işten çıktım
sokaktayım
elim yüzüm üstümbaşım gazete
sokakta tank paleti
sokakta düdük sesi
sokakta tomson
sokağa çıkmak yasak
sokaktayım
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
yaralı bir şahin olmuş yüreğim
uy anam anam
haziranda ölmek zor!"
HASAN HÜSEYİN KORKMAZGİL
Hasan Hüseyin’in bu şiirini ithaf ettiği ORHAN KEMAL...
2 Haziran 1970'te yitirdiğimiz usta yazarlardan biri...
AHMED ARİF'i de aynı gün, 2 Haziran 1991’de uğurladık sonsuzluğa...
“Canımın gizlisinde bir can idin ki,
Kan değil, sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi…”
AHMED ARİF
Usta şair ve yazarlarımızı, hep Haziran aldı götürdü; hepsini sıralamak istemiyorum şimdi... Tarih sırasına göre sonra yazacağım.
AH HAZİRAN AH!
Bu güzel yaz gününde ölüm şiirleri dizildi belleğime; ancak yine de umut şiirlerini düşündüm NAZIM'ın, o böyle isterdi diyerek:
"YOK ÖYLE UMUTLARI YİTİRİP
KARANLIKTA SAVRULMAK.
UNUTMA; AYNI GÖKYÜZÜ ALTINDA,
BİR DİRENİŞTİR YAŞAMAK.
HOŞÇA KALIN.
