"Her gün bir yerden göçmek ne iyi.
Her gün bir yere konmak ne güzel.
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
Dünle beraber gitti, cancağızım,
Ne kadar söz varsa düne ait.
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım." -MEVLÂNÂ
Son günlerde yazdıklarıma şöyle bir baktım; hep karamsar, sıkıntılıymışım yazarken. Sonra yukarıdaki dizeleri anımsadım.
Kendi kendime, "Ömür dediğin üç gün; dün, bugün, yarın" dedim. "Dün geldi geçti, yarın bilinmez. O hâlde elinde bugün var."
Bugünü değerlendir; evden çıkman gerekmiyor, masa başında kal, sessiz ve yalnız ol! FRANZ KAFKA'nın aforizmalarını oku! Okuyorum:
"Doğru yol gergin bir ip boyunca gider; yükseğe değil de, hemen yerin üzerine gerilmiştir bu ip. Üzerinde yürünmek için değil de, insanı çelmelemek içindir sanki."
Sözde rahatlamak üzere oturdum masa başına! Gel de rahatla!
"Hayat bize tüm kitaplardan çok daha fazlasını öğretir. Kitabın tersine hayat bize direnir çünkü. İnsan ancak karşılaştığı engelleri aşmaya çalıştıkça kendini tanıyabilir." diyor ANTOİNE DE SAİNT-EXUPERY
Yani "“Sadece kitap okumak yetmez. Meydan okumayı da bilmeli insan.
Kendine. Dünya'ya. Hayata...”
İlber Ortaylı'nın okunması gereken kitaplar listesinde Fuzûlî Divanı beşinci sırada..
Bir beyit anımsadım FUZÛLÎ'den:
"Dost bî-pervâ felek bî-rahm ü devran bî-sükûn
Derd çok hem-derd yok düşmen kavî tâli' zebûn"
(Dost pervasız, felek acımasız, dünya huzurdan yoksun.
Dert çok, derdi paylaşacak yok, düşman güçlü, talih güçsüz.)
Sonra aşağıda size sunacağım 21 ARALIK 2021 tarihli yazımı anımsadım; sıkıntım, üzüntüm daha da arttı. Gazetem kapanmıştı. Üç yıldır zevkle okuduğum, köşe yazısı yazdığım gazetem kapanmıştı; artık dijital olarak çıkacaktı.
Aynı şey olabilir mi? Aynı etkiyi yaratabilir mi?
Sözde gün bugündü! Ben yarını umutla bekliyorum. "GÜN DOĞMADAN NELER DOĞAR" diyerek...
HOŞÇA KALIN.
