Yeniden, Çağdaş Musıki Derneği konserine döndüğümüzde; asıl yöresel çıkış kaynaklı bir renk olarak Doğu-Batı ezgilerinin harmanlandığı bir konser müzikalitesinde izleyicilere güzel ezgileri servis ettiği de görülmektedir. Koro ve solo hâlinde mahur, nihavent ve kürdi gibi makamların ezgileriyle seyrederek nostaljiden popülere uzanan müzik esintisinde sanat müziği ile birlikte pop, Türkçe sözlü Batı müziği, hafif de olsa bir arabesk türsel sentez olarak müzikallik yansıtmakla, kendini olaya dahil eden izleyicilerin keyfetmesine yetmişti.
Yakın bir zamanda kurulan Çağdaş Musiki Derneği’nin kurucusu, başkanı ve şefi olan Hayrettin Arpacı, müziğin içinden gelen, ses ve saz olarak profesyonel çalışmalarda bulunan, televizyon programları yapan, sesini ödüllerle yıldızlandıran ve TRT repertuarına da eser veren, Arif Nihat Aka’lardan, Toktay Sökmen’lerden, Ali Şenozan’lardan devraldığı müzik ve dernekçilik bayrağını sanat maratonunda koştururken, mola verdiği istasyonlarda ise arkadaşlarıyla böylesine güzel konserler de vermekte.
7 Şubat 2022 Pazartesi günü akşamı Adana Büyükşehir Belediyesi Tiyatro Salonu’nda Şef Hayrettin Arpacı yönetimindeki Çukurova Çağdaş Musıki Derneği TSM Korosu’nun seyircilerle bütünleşen güzel ve farklı bir konserini izledik…. Mehmet Çamlı, Erdinç Karakaya (keman), Gökhan Soygün (kanun), Özgür Turgut (ut), Ömer Koparan (klavye), Ferdi Özata (ritim), Özgür Turgut (ut) ve Yunus Emre Çay (gitar) gibi sazlardan oluşan konserde Behin Çürük, Berna Çetin, Buket Cenkçi, Büşra Atila, Ceylan Kaşısarı, Dilek Arpacı, Elif Turhan Can, Fecriye Işıl Kiper, Gülcan Çölgeçen, Gülderen Ayçin Yıldırım, Gülengül İpek, Hatice Akçınar, Hatice Suzan Erdem, Melda Özkan, Nezaket Güvendik, Nurdan Fulya Özkayadöner, Özge İnce, Sendegül Ülkerler, Zahide Önem Bayar, Adem Ölmez, Asaf Arık, Birol Küçük, Erhan Şahin, Hakan Kiper, Kayhan Dağgeçen, Osman Balceli, Suat Sevgen, Tevfik Kartal ve Yunus Emre Çay gibi solist, korist ve sazlardan oluşan koronun verdiği beğenilen konser iki bölüm hâlinde gerçekleşti.
BERABER VE SOLO ŞARKILAR
İlk bölüme; Refik Talip Akman’ın Mahur saz semaisi ile girildikten sonra, Sinan Ozan’ın güftesinden Yorgo Bacanas’ın bestelediği “Hâlâ Kanayan Kalbimi Aşk Ateşi Dağlar” adlı şarkı koro tarafından; Münir Nurettin Selçuk’un, Cahit Sıtkı Tarancı’nın “Ne Doğan Güne Hükmüm Geçer” adlı şiirinin bestesini Büşra Atila; Karacaoğlan’ın, “Hicrânı Açmıştır Sînede Yâre” adlı şiirinden Sâdi Hoşses’in mahur bestesini ise Kayhan Dağgeçen seslendirirken; Tarkan’ın, pop tarzı, “Gül Döktüm Yollarına” adlı sevilen rast fantezisini ise Suzan Erdem, Zahide Önem Bayar, Sendegül Ülkerler ve Işıl Kiper’den oluşan mini bayanlar korosu tarafından icra edildi. Beste ve güftesi Arif Sami Toker’e ait olan Mahur bestelerin sonuncusu, “Çek Küreği Güzelim Uzanalım Göksu’ya” adlı eser ise koro tarafından sunuldu. Konserin devam eden seyrinde Nihavent, Kürdi ve Muhayyerkürdi eserlere yer verildi… Şekip Ayhan Özışık’ın bestesi ve güftesi kendisine ait olan “Ellerim Böyle Boş, Boş mu Kalacaktı” adlı şarkıyı Elif Turhan; Sezen Aksu’nun şarkı sözünden, Bülent Özdemir’in bestelediği “Begonvil” (Benim Yerime de Sev) adlı pop şarkısını Buket Cenkçi; Teoman Alpay’ın, Sadık Şendil’in “Bana Kollarını Uzatsan Biraz” adlı Kürdi eserini Birol Küçük okurken; Mustafa Sevilen’in “Mevsimler Yas Tutup Güller Ağlasın” adlı güftesinden Yıldırım Gürses’in bestelediği şarkıyı Dilek Arpacı; Zeki Müren’in beste ve güftesi kendisine ait olan “Gece Kirpikli Kadın” adlı şarkıyı ise Yunus Emre Çay yorumladılar. Zafer Öztürk’ün güftesinden Cengizhan Sönmez’in bestelediği “Ödül” adlı Kürdi makamındaki güzel şarkıyı Nurdan Fulya Özkayadöner güzel sesiyle seslendirmesinin ardından söz ve müziği Romeo Lahoud’a ait “Weily Weily” ait şarkıyı Türkçe sözlendiren Erkin Koray’ın “Fesuphanallah” adlı şarkısı ile konserin ilk bölümü sona erdi.
”SAZLARDAN MUCİZE NAĞMELER”
“Beraber ve Solo Şarkılar” adlı ilk bölümde Münir Nurettin Selçuk, Yorgo Bacanus, Sâdi Hoşses, Şekip Ayhan Özışık, Arif Sâmi Toker, Teoman Alpay ve Sadettin Kaynak gibi ustaların geleneksel klasiğinden daha yakın tarihin özgün yeniliğine köprü olan Yıldırım Gürses ekoluna uzanıp, günümüz bestecilerinden Cengizhan Sönmez’in de Kürdi eseri “Ödül”ü içine alarak fantezilere uzanıp; Sezen Aksu sahnesinden, Bülent Özdemir’in Nihavent bestesi “Begonvil” (Benim Yerime de Sev) ile esini İsrail kaynaklı olduğu iddia edilen Tarkan’ın Rast fantezisi olan “Gül Döktüm Yollarına” adlı pop şarkısına zıt bir çizgi olarak bağlanması da “Sazlardan Mucize Nağmelerin”in gördüğü ilgi ve beğeni adına değerlendirebilir.
Farklı ve sempatik izlenim veren “Sazlardan Mucize Nağmeler” adlı ikinci bölümde sazların ses hünerlerini sergilediği görüldü… “…Türk müziği, musıkisi aslında klasik, neoklasik ve güncel olarak doyurucu noktadadır. …bunu insanlara taşıyabilme, aktarabilme, sevdirebilme sorunu vardır…” (Çukurova Söyleşileri-s.390) diyen Hayrettin Arpacı’nın varmak istediği nokta mıdır acaba bu?..
Keyifli bir ortamda geçen “Sazlardan Mucize Nağmeler” adlı bu bölüme piyanist Ömer Koparan’ın, “Adaletsiz Seçim” adlı şarkısıyla girildi… Koro Şefi Hayrettin Arpacı: “İşte Bizim Hikâyemiz”, “Lale Devri” ve “Veda Busesi”; gitarist Yunus Emre Çay: “”Yalan” ve “Saki”; udi Özgür Turgut: “Baharda Kuşlar Gibi”, “Aşk Bu Değil mi?”; kemani Erdinç Karakaya: ”Aldattın Beni Seviyorum Diye” ve “Vur Vur”; kemani Mehmet Çamlı: ”Bak Yine Soldu Güneş Yine Akşam Oluyor”, “Sizden Biri”; kanuni Gökhan Soygün: ”Artık Bu Solan Bahçede”, “Bir Gün Karşılaşırsak” ve “Ela Gözlerine Kurban Olduğum” adlı şarkıları izleyicilerle bütünleşen coşkulu bir ortamda seslendirirken beğeni kazandı. Koronun söylediği “Yâr Saçların Lüle Lüle” ve “Muhabbet Bağına Girdim” adlı şarkılardan sonra Şükrü Tunar’ın Hicaz oyun havası ile konser son buldu.
TSM’den popa uzanan tanınmış bestecilerin ağırlığını oluşturduğu bu konser zamanlamasında buluşan tanınmış bestecilerle; Karacaoğlan, Cahit Sıtkı Tarancı, Vecdi Bingöl, ve Mustafa Sevilen gibi şiirin farklı katmanlarından gelen şair ve güfte yazarlarının eserlerinin buluşması da bir anlamda şiir/müzik örtüşmesine farklı olumlu göndermeler yapmakta. Güzel bestelerin, şarkıların bu konser zamanlamasıyla müziğimiz adına bir çağrışım olarak perde arkasında olan ve genellik de taşıyan olumsuzlukları düşüncelere taşıdığı gerçeği de yok değildi… Deyim yerindeyse; biraz teknoloji, biraz müziğin yozlaştırılması, biraz öykünme gibi olumsuz etkilerle genç kuşaklarla bağını koparan, bestekârların umduğu destek ve teşvikleri görememesiyle tıkanan müziğimizde son yıllarda dile düşen bestelerin de ortaya çıkamaması gibi bir durum da hâlen karşımızda dağ gibi durmaktadır. Müziğimizdeki tipik bir Fetret Çağı kopukluğuyla yol vermeyen bu handikaptan olacak ki, biraz geri duran sanat müziğimizdeki dile düşen bestelerin yokluğu da, Ali Şenozan ustamın “duygu yitimi” olarak nitelendirdiği bu kısır döngü bir böyle ifade edilebilirdi ancak. İşte bu duygular altında, ”Sazlardan Mucize Nağmeler” farkındalığıyla da renklenen Şef Hayrettin Arpacı yönetimindeki, müzik adına bir arayış olarak da sezilen sazlara da söz hakkı veren Çukurova Çağdaş Musıki Derneği konserine bakışımızı ister istemez çevirmiş durumdayız…
Biz ona dönemler deyip güzellik bataklığına hiç sapmadan gelenekten klasiğe, sanat müziğine, popa ve hatta arabeske uzanan müzikal sürecimiz olarak tanımlayıp; Dede Efendi’den Avni Anıl’a kadar onlarca önemli bestekârların yüzlerce sevilen ve dile düşen özgün eserleriyle karşılaşılırız… 1950’lerden, 60’lardan günümüze uzandıkça nitelik ve üretim grafiği düşen bu bu nitelik çizgisindeki imzalı ve dile düşen şarkılarıyla bilinen isimlerden birkaçı olarak Avni Anıl’dan Amir Ateş’e, Zekai Tunca’ya, Bilge Özgen gibi bestekârlarımıza uzanan tanınmış bestekârlardır ki sonrası yoktur gibi artık.. Gençlerimizin ve yayın organlarımızın bir bölümü geldili gittili konuşma müziğimize gelip dayanması gibi bir yolun sonu mu izlenimini yaratması, elbette ki, bizim dışımızda, yetkili müzik kaynaklarının desteğini bulan, müzikologların ilgi ve bilgisine muhtaç derin bir konudur… Konu gelip buraya dayanmışken şu kadarını da söylemek gerekir… Tüm bu olumsuzlukların ortadan kalkması için Kültür Bakanlığı ve TRT’ni,n müzik politikamızı belirleyip uygulaması gerekir artık. Özellikle, temeli, derin bir birikimi ve uygulama olanağına sahip olan TRT’nin bu doğrultuda çaba göstermesi gerekir. Bu elbette ki başlı başına bir konudur ama şu kadarını vurgulamak gerekirse; şarkıları üreten kıymetli bestekârlarımızı yayınlar ve konserler kanalıyla teşvik ve onure edilmesi bile müzik damarımıza taze kan verebilir. Şimdi bu yıldız şarkılar yokluğunda, Çağdaş Musiki Derneği’nin konserinde Cengizhan Sönmez’in dikkat çeken ve Nurdan Fulya Özkayadöner’in güçlü sesi ve rahat okumasıyla yerini bulan “Ödül” adlı bu eser, naçizane, bize tüm bunları anımsattı.
Yeniden, Çağdaş Musıki Derneği konserine döndüğümüzde; asıl yöresel çıkış kaynaklı bir renk olarak Doğu-Batı ezgilerinin harmanlandığı bir konser müzikalitesinde izleyicilere güzel ezgileri servis ettiği de görülmektedir. Koro ve solo hâlinde mahur, nihavent ve kürdi gibi makamların ezgileriyle seyrederek nostaljiden popülere uzanan müzik esintisinde sanat müziği ile birlikte pop, Türkçe sözlü Batı müziği, hafif de olsa bir arabesk türsel sentez olarak müzikallik yansıtmakla, kendini olaya dahil eden izleyicilerin keyfine yetmişti. Böylesine farklı ve güzellikle sanat müziği sazlarının “Sazlardan Mucize Nağmaler” özgünlüğüyle ses olarak da mikrofonda buluşmasını da ir konser bütünlüğünde şimdiye kadar izlememiştik. Bu konserin, sazlara söz hakkı veren ilginç bir konser olmasının yanı sıra; bu müzikal güzelliğin Adana’da yaşanması ise sanatın başkentine özgü bir seslenişle sanki, TSM’nın “ben de varım…” demesi gibi bir şey olmakla birlikte, tabeladaki dernek adına yakışan bir yön olarak düşünülebilir. Tabii ki bunun ustasıyla da ilgili bir gelişmedir bu…
Yakın bir zamanda kurulan Çağdaş Musiki Derneği’nin kurucusu, başkanı ve şefi olan Hayrettin Arpacı, müziğin içinden gelen, ses ve saz olarak profesyonel çalışmalarda bulunan, televizyon programları yapan, sesini ödüllerle yıldızlandıran ve TRT repertuarına da eser veren, Arif Nihat Aka’lardan, Toktay Sökmen’lerden, Ali Şenozan’lardan devraldığı müzik ve dernekçilik bayrağını sanat maratonunda koştururken, mola verdiği istasyonlarda ise arkadaşlarıyla böylesine güzel konserler de vermekte. Yalnız bir hatası var!... O da az beste yapmak. Onu gördüğünüzde bunu kendisine ileteceğinize eminim…
Seyhan Belediyesi tarafından yayınlanan “Çukurova Söyleşileri” adlı kitabımda da yer alan sevgili Hayrettin Arpacı ile 90’lı yılların başında Divan Musiki Derneği’nde buluşmuştuk. Sonrasında, Seyhan Musıki Derneği’nde sürdürdü Hayrettin Arpacı, çalışmalarını. TRT Çukurova Bölge Ses yarışması 2. oldu sonra. Divan’daki Celalettin Sayhanlı akşamlarımızda rahmetli Arif Nihat Aka ve Toktay Sökmen ustalar tarafından gerçekleştirilen etkinliklerden olan TRT radyo ve televizyon konserlerimiz öncesinde sembolik olarak Ali Şenozan üstadımızın bilgilerinden de yararlanmıştık… Naçizane bendeniz sahne iddiası, hedefi olamayanlardandım… “Musıki ve Nota” dergisi kanalıyla bağlantım olan, müzikal rahatsızlığıma(!), rahmetli Avni Anıl’ın önerisi, Suphi Bey’in (İdrisoğlu) ilgisiyle Divan’a ulaşmıştım ama orda da aradığımı bulamamıştım… Salt nazariyat değil, ut gibi bir enstrüman da çalmak istiyordum çünkü.; bu da bana müzik/güfte bütünlüğünde gelen beste denemeleri içindi. Sonra da 93’de gazete konusu karşımıza çıktığında da bu nedenden olsa gerek, kendimize sormam gereken “edebiyatçı mı olacağım bestekâr mı?” sorusunun sonucundadır ki edebiyatın ağır basmasıydı. Böyle bir süreçti o günlerin anımsattığı ve Hayrettin de kendi yolundan giderek buraya varmıştı. Tabii ki ekmek kavgası Türk müzisyeni ve sanatçısının da en büyük handikapıydı. Buna rağmen müziğin ucundan tutup geldiği yol buraydı; bizim de kulaklarımızın pası gitmişti tabii ki biraz…
