"Geçmişi bizim için anlamlı kılan şey, ona bugünden bakıyor olmamızla alâkalıydı. Onun bugün ve yarın için bize vereceği hızdı aslolan." diyor Nazan Bekiroğlu Nar Ağacı romanında.
Romanda Bekiroğlu, soruyor öğrencilerine, "Şimdi bir zaman makinesine bineceğiz. Nereye gitmek istersiniz?"
Herkes gitmek istediği zamanı söylüyor. Yeni bir soru geliyor öğretmenden, "Peki, gidiyoruz; ama yanımıza almamız gereken bir şey var, o nedir?"
Öğrenciler, ardına kadar açık pencerelerden Mayıs kokuları dolarken sınıfa çocuklaşırlar, istedikleri şeyleri sayıp dökerler. Öğretmen, "Yoo, bunlar değil!" deyince ciddileşirler bu kez, ses yok!
"Şu anki şuurumuzu alacağız yanımıza. Aksi takdirde bu yolculuğun hiçbir anlamı olmaz ki. Düşünsenize 16. asra gitmişiz ama 21. asırdan geldiğimizi bilmiyoruz. O zaman ne anlamı var bunun? 16. asırda yaşayan herhangi bir Osmanlı'dan ne farkımız kalır?"
Düşünme bir iştir, dikkatini yoğunlaştırma da; ancak çok düşünürse de insan, hesapsız yaşama rahatlığına kavuşamaz.
"Her şey gelip, bilmekte çözülürdü, onda düğümlendiği gibi."diyor Bekiroğlu.
Bilmek bir yandan çözerken düğümü, bir yandan da başka bir düğüm atıyor!
DEĞİRMEN
Suyun kurusun, kanadın kırılsın değirmen
Yetişir beni öğüttüğün.
Bırak cahilliğim, saflığım gitmesin elden
Bilmek yanmakmış büsbütün.
CAHİT SITKI TARANCI
PATCWORK
(KIRK YAMA)
ağlarken koșuyor naylon
pabuçlu soğuk çocuk ayaklarım
düșen bilir bu dipsiz kuyuya
kanayıșlı, betimsiz sürükleniși
sözcüklerime, iç çekișlerime
susku bandı yapıștırdım
inince mum ıșığında geçmișime
kapanalı inzivânın en derinine
gördüm tâdilata muhtaç
ne çok kilitli oda varmıș
çocuk odası
en mazbut olanı
sorgusuz bakıyor dünlerime
yoksa sitem mi var durușunda
erken büyüyüșüne
ergen odası yok sanırım!
hayli karıșık ergin odası
ve duvarlarında birçok
çocuğun hüzünle yansımıș
gölgesini silemediğim
öğretmen / ler odası
kirli sarıya dönmüș artık rutubetli
hasta bakım odası
neresinden bașlasam onarıma
enikonu boyamak lâzım bir de
hiç olmazsa rengârenk
bahar bașlatmalı geniș sundurma
zamanın makası mesafeleri
değil hep kendini kısaltmada
ve odalardan yükselen bir
kesik öksürüklü hasret havası
kedim miyavlıyor, acıkmıș
dağıtmaya çalıșıyor hüznümü de
bir elim yașama tutunmalı elbette
ara vermeliyim bu ince eleyișe
her odadan ipekli, janjanlı
kucak dolusu kırpık kumașlar topladım
ellerimi, içimi ısıttım annemin herkese
șeker dağıtarak gülen derviș gözlerinde
bordo kașmir kocaman ceplerinde
rüzgâr almasın hayatın sırtı
çocukluğum içine saklansın diye
patcwork bir yorgan yaptım
bir yer de ayırdım üșüyen yârenlerin
sevecen ve dost gönüllerine
kim bilir belki ıtır kokan bir
misafir odasına yakında
davete giderim, gönlümü avutur
dinlenirim kalın yün minderlerinde
hiç olmazsa kırmızı yaldızlı
çikolata da yerim akide șekeri de
belki taaa bebekliğime iner, okșar
ninni söylerim en yanık sevdalı sesimle
ÖMÜR BALCI
Sevgili şair Ömür Balcı'nın şiirini okuyunca, bu düşünceler cirit attı kafamda... Her konuda çok da düşünmek gerekmiyor diye düşündüğüm de oluyor zaman zaman; ne olacağın hakkında bir fikrin olmadan dünyada yaşa diyorum o zaman!
"Maziyi yâda daldığım zaman,
Nasıl olur da bilmem ki bazan,
Hafızam durur, kaybolur yollar;
Ve sonra birden içime dolar,
Daire gibi genişler sükût,
Der: “İçimde kal, hepsini unut.”
CAHİT SITKI TARANCI
HOŞÇA KALIN.
