Ben bir beslenme uzmanı ya da beslenmeci değilim. Okuduklarımla ve duyduklarımla bişeyler kapmış biriyim. Beslenme eylemi, yaşamak için olmazsa olmazımız olduğu halde,
doğrularımız yanlışlarımızın yanında cücük kalır. Besin değerlerinden yeterince yararlanabilme yanlışlarımızın yanında, bir de yasaklarımız var. Haramlar ya da gelenek- görenekte olmayanlar gibi. Örneğin: Domuz haram da ya salyangoz… Salyangoz toprak yer, su içermiş. Tavuktan bin kat temiz. Yiyecek tartışmamız yeni değildi. Sahi, salyangoz deyince aklıma geldi. Eti nefistir. Ben yedim.
***
7- 8 öğretmen arkadaş 15 günde bir Aydıncık’ta toplanır, moral eğitimi yapardık. Çokça deniz ürünleri yeddiğimiz bu toplantılarda, denizden babam çıksa yerim lafı çok geçerdi. Hatta yeter ki zararsız ve temiz olsun hükmünde düğümlenirdi. O günlerde bir yurttaş kabuklu salyangoz topluyordu. Tarsus’ta bir fabrika alıp, ihraç ediyormuş. Bizim öğrenciler de toplayarak, defter- kalem paralarını çıkarıyorlardı. Çocuklardan ben de aldım. 3 kilo kadar vardı. Haşladım kazanda. ( Haşlanmazsa kabuğundan çıkmaz) Aydıncık toplantısına götürdüm. Lokantacıya sır olarak anlattım. “ Sonra tavam kirlendi filan deme. Uygun bir kapta kavur, istediğimizde bize getir” dedim. Epeyce islimi aldık. Ustaya seslendim: “ Ustam, şu bizim sürprizi getirir misin?” Herkes soran gözlere birbirine bakıyor.
Usta, bir yılbaşı armağanı sunar gibi, gizemli bir tarzda koydu masaya. Saç tavada kavrulmuş, bembeyaz bir et: “ Ahmaklar! Ne duruyorsunuz, yesenize beni” diye, haykırıyor. Kırk yıllık aç gibi saldırdı herkes. Kimisi keklik diyor, kimisi güvercin diyor. Benim bilmediğim kuşların bile adı geçiyor. Bu gidişle mezelik hayal olacak.
“ Bilemediniz. Yahu salyangozu nasıl tanımazsınız? Köyde komşu değil misiniz?”
Sözüm bitmeden ağzını tutan lavaboya koştu. Çeyreğini zor kurtardım.
Art izimiz ön izimizi bir kez daha bozsun ne çıkar, serde yiğitlik var ya...
