"1983’te 33. Berlin Film Festivali’nde ve 1984’te 2. Akdeniz Kültürleri Film Festivali’nde ödül alan “Hakkâri’de Bir Mevsim” adlı film, Ferit Edgü’nün “O” adlı romanından uyarlanmış ve Onat Kutlar’ın senaryosuyla Erden Kıral tarafından çekilmiştir." Çoğumuz onu, bu yönüyle tanır.
Edebiyat yaşamına şiirle başlamıştır. Aydın kesimin uyumsuzluğunu, yalnızlığını anlatan öykü ve romanlarıyla tanınır. 1950 kuşağının önemli yazarlarından biridir FERİT EDGÜ. İlk öykülerinde, kuşağının öbür yazarlarında da görülen bir biçimde sunulur kişiler. Öykü kişileri, kentli aydının bunalımını yaşar bir bakıma.
Yalnızlık, insanı arayışlara götürür ama çözümlere değil... Sık sık yalnızlık kavramının kıyılarında, denizle kara arasındaki ara hatta yaşar." diye tanıtır Ferit Edgü'yü, Aynadaki Bakışlar kitabında Doğan Hızlan...
‘‘Yalnızım o kadar yalnızım ki...camları kıracak kadar...’’
-FERİT EDGÜ
TURGUT UYAR da:
"Bilmem rengi nasıldır, boyu ne kadar.
Biçen her kimse yıllardır yanlış biçiyor,
Bir elbise ki, alabildiğine dar...
Nedir bir türlü sırrını anlamadık,
Kimdir bizimle böyle şaka ediyor,
Hangi cebini karıştırsan yalnızlık..." diyor. -
Bir de REFİK DURBAŞ'ı dinleyelim ne diyor:
Güvertesi çürük gemiydim
gemi de; terk etti beni
yüzdüğü denizler de...
Kalbin, kabul etseydi kalbimi
aşkın lodos olsaydı hayatıma...
Ayrılığınla küs kalmaz
barışırdım yalnızlığımla...
ATTİLÂ İLHANı da duyalım:
"Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır
Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım
Bu gece dağ başları kadar yalnızım
Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından
Dudaklarımda eski bir mektep türküsü
Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim
Gözlerim gözlerini arıyor durmadan
Nerdesin?"
Hepimiz yalnızız bu sosyal kısıtlama günlerinde; hepimiz biraz umuda gereksinim duyuyoruz. Umudu nerede bulalım? Şarkı sözünde, öyküde, şiirde, uzakta da olsalar sevdiklerimizin "alo" diyen sesinde, gülümseyen bir yüzle gelen mesajlarda...
Biz de, yalnız da olsalar, umut etmekten vazgeçmeyen şairlerimizin şiirlerini okuyalım ve bu güzel Nisan ayında, doğa alabildiğine iyimser duygular uyandıran bir görünüşle çıkarken karşımıza, şu dörtlüğünü anımsayalım ŞÜKRAN KURDAKUL'un:
"Dallarda neş'e şakır
Hazdan gülümser gelincik.
Ve saadet kuşumuz kanatlarında incecik
Bir müjdeyi bahçemize ulaştırır."
Niyazi Akıncıoğlu da yalnız; ama, yaşamdan umudunu da kesmiyor, zaten sevgili şairim, çektiği onca çileye karşın, karamsarlığa yer vermez şiirlerinde... Gelecekten umutlu şiirler bırakmıştır gelecek kuşaklara...
Arif Damar'ın deyişiyle o, "UMUDUN ŞAİRİ"dir. "NİYAZİ AKINCIOĞLU, "Umudun Şairi" öldü. Bu benim için beklenmedik bir olay değildi. Ama gene de beklemiyordum." diyecektir Arif Damar büyük şairimizin ardından.
Şairimiz, yayımlamayı düşündüğü kitabına, "Kuş Kanadından" ya da "Umut Şiirleri" adlarından birini koymayı tasarlamıştır. "Biz" der kitabı yayım için hazırlayanlardan biri olan Ömer Can. "UMUT ŞİİRLERİ " adının AKINCIOĞLU şiirine daha bir yakıştığı kanısına vardık ve öyle de yaptık." Şairimizi 1 Şubat 1979 yılında uğurladık sonsuzluğa... Kitap, Ocak 1985 yılında yayımlanmıştır, şairin ölümünün 6. yılında. Ruhu şad olsun.
NİYAZİ AKINCIOĞLU
"Seren direklerinde taşıyarak
Bayrak gibi iklimleri gemiler,
Bir gün, özlediklerimle beraber
Dönecekler... Benim olacak uzak.
Açılacak yabancı kürelere
Pencerem, kapım, yalnız ve muttasıl.
Yaşamak bir ümit etmektir asıl,
Hülyam yıldızlardan inmiyor yere.
Zamanın ötesinde vurur nabzım,
Misafir bekliyorum maviliklerden.
Bir yolcu çıkacak yarın seherden,
Kapımı vurmadan girsin, yalnızım."
Hemşehrim bir şairi anarken, bir başka hemşehrimi anmadan geçmek istemiyorum.
CAHİT IRGAT, 1916'da Lüleburgaz'da doğmuştur; Kırklareli'nin ilçesinde...
Çeşitli uğraşlarına karşın, hep şair olarak kalmıştır; şairliğini ön planda tutmuştur.
ikinci Dünya Savaşı günlerinin yarattığı yıkım, yurdumuzdaki aşırı baskı, onun direncini kıramaz; umutsuzluğa kapılmaz; gelecek güzel günleri düşünür. Bu inançla yüreği barış kardeşlik, özgürlük duygusuyla dolu sarılır yaşama...
"Ağlamayı unutarak yaşamak
Yer altında, yer üstünde
Sevgi, sevinç tarlasında,
Aşk ve dostluk denizinde.
Çocuklar gibi mağrur
Dertlerden uzak,
Başlamakta şimdi huzur
Kardeşliğe, muhabbete
Hürriyete inanarak..."
ÖZDEMİR ASAF da umut yapraklarına tutunanlardan...
“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, umut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.” -
"Nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşa!
Ben sevgimi gönlümdeki dünyada
Yazarım kumsala, dağa, taşa...
Biliyorum yürümezsin benimle;
Ama selam olsun gönlümdeki yoldaşa..."
Bir ozan da yalnızdır; gönlündeki dünyasında yaşar. Yine de yakınmaz; selam gönderir sevdiğine... SABAHATTİN ALİ de:
"Akşam sular karardı mı,
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi,
Sağır göklere anlatsam" der.
CAHİT SITKI TARANCI'nın gönül yoldaşı da yoktur derdini dökeceği... O da derdini ağaçlara açar; ağaç, sır olarak kendine açılan derdi kimselere anlatmaz. Ayrıca ona yoldaş, gökyüzü, dağ, deniz, kuşlar vardır. Asıl yalnızlık, toprağın altındadır.
"Can yoldaşın olmazsa olmasın
Yalnızım diye hayıflanmayasın.
Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi;
Bir anne şefkatine müsavi;
Üç adım ötede deniz;
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz.
Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara;
Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgâra
Ve kış yaz,
Dalda kuş eksik olmaz.
Dağ başında duman.
Yalnızlık nedir göreceksin öldüğün zaman."
UMUT DOLU SAĞLIKLI GÜNLER DİLİYORUM. HOŞÇA KALIN.
