An gelir içinde kördüğüm bir kuyu, dalıp gidersin ya hasretin gözlerine derin derin. Uzayan kirli saçlı sahillerin en sığ çıkmazlarında köşeye sıkışmış gibi hissedersin. Ne mavi mavidir, ne kırmızı kırmızıdır… Anlaşılması kaos aylaklıkların gecesinde bir kara siluet gölgesine sığınmak yakar ihtişamını ey yalnızlık! Bize de kahrı damıtan tabiatsız perspektiflerin alaşağı edilmiş kışını yaşamak düşer o nazik ellerden. Hadi yürü canımın içi, gün doğmak üzere.
Panoramik dilin değmez, değemez tebessümlere, köşe bucak kaçar gün ışığı en narin işvelerinden. Belli ki zamanın ötesinde, iklimlerin dışında kınalar yakmıştır saçlarına aşk diye tutunduğun gonca. Seni nasıl da sulamıştım gülüm, şiirlerimin o şuh kaynaklarından. Hiçbir gök ve toprak ve deniz görmemiştir bu saflığı, göremeyecek de… Gitmek çözüm müydü sence? Kim bilir hangi şehrin rüzgârlarının kirli avuçlarında dağılıyor meşalen? Yan hadi, yan, biraz da bulunduğun coğrafyanın en kutsal hisarları aydınlansın.
Bitpazarlarından derlenmiş şarkı notaları gibi soğuk ve şifreli melodilerin de kulakları bayram etsin, hadi, konuş biraz. Bal demlensin gece, üstüne orkestra dökülsün.
Aslında kumaş pantolonumun ve beyaz gömleğimin ütüsü bozulmadan hatta kazma ve kürek kullanmadan gömebilirim seni kalbime. Islak ve nemli toprağına iki de orkide ekebilirim. Elimde olduğu halde neden yapmıyorum, hiç merak ediyor musun? Mazinin tozlu raflarına iki adım atman icap eder. Ben terk edersem manzumu bozulur şairlerin büyüsü. Dili aşk yoğurmuş, Tanrıların dilini konuşmuş şiir.
Hayali bir anıt gibi unutulmuş olsa da üç beş satırı şuurun, biliyorum ki hala bir şiire üflemekte güneşi çatlatan dudakların.
O, Kays’ı Mecnun yapan dudakların hatırına yazıyorum hala. Hakikatin ayaklarına sırnaşan içtenliğimi ve pervasızca savurduğum nezaketimi anlayabilecek nehirlerin varlığına inanmıyorum. Ama inandığım bir değer var elbette; sevgiyle kazanılmayacak hiçbir savaş yok!
Nereye gidersen git, hangi mesafenin ufkuna bırakırsan bırak düşlerimi, bulurum seni gözlerim kapalı.
Aslında kumaş pantolonumun ve beyaz gömleğimin ütüsü bozulmadan hatta kazma ve kürek kullanmadan gömebilirim seni kalbime. Islak ve nemli toprağına iki de orkide ekebilirim. Biliyorum, çok seversin orkideyi. Sevdiklerin sevdiklerimdir inan bana.
