Bir isyanla… demiştik.
Ailesinin müzikle ilgilenmesini istemediği Bimen Şen, on dört yaşında ve bir kış günü, ailesinin şiddetle karşı çıkmasına rağmen İstanbul yollarına düşer…
Yanında fazla miktarda bir parası olmayan Bimen, bu da doğal olarak kısa sürede bitince kışta kıyamette açlık ve sefaletle karşı karşıya kalır. Çaldığı tüm kapılar yüzüne kapanmıştır. Umutsuzdur…
Bimen Şen’in kendi ifadesine göre kendisini içinde bulunduğu oluşuz durumdan yine açlığı kurtarır. Son bir çare olarak başvurduğu kilisedeki kilise korosunda ilâhi okumaya başlar.
O arada şansı yaver gider… Sesini beğenen bir Ermeni banker kendisine iş verir. Daha sonra serbest ticaretle uğraşıp, sarraflık yaparken, bir yandan da müzik dersleri almaya başlar.
Bimen Şen, o yıllarda gizli gizli besteler de yapmaya çalışan ismi henüz duyulmamış bir bestekârdır. O da isminin duyulması için kendine has farklı bir yöntem uygulamaya başlar…
İş hayatına atıldığından ekonomik durumu yavaş düzelmeye başlayan Bimen Şen, sazendelere bahşişler vererek bestelerini okutmaya başlar. Tanburi Cemil Beyi Neyzen Aziz Dede, Şevki bey, Kanunî Hacı Ârif Bey, Rahmi Bey, Hanende Nedim bey, Hacı Kirami Efendi ve Hacı Ârif Bey o dönemin ünlü sanatçılarıyla müzik sohbetlerinde bulunur.
Ne gülün rengini sevdim, ne de bülbül sesini
Çünkü sevdim yüzünün rengini, billur sesini.
Çünkü sevdim yüzünün rengini, billur sesini.
Görürürüm vecd ile ben her gece rüyada seni.
*ATATÜRK’LE TANIŞMASI
Mustafa Kemal Paşa, zaman zaman Bimen Efendi’yi Ankara ve Dolmabahçe’ye davet ederek hüzünlü parçalarını dinlermiş. Böyle davetlerden birinde Atatürk:”Hep hüzünlü şarkılar yapıyorsun, bir tane de neşeli yapsana” isteğine karşılık, tanınmış kürdilihicazkâr eserini besteler. Şarkısının gördüğü ilgi üzerine de, soyadı yasası çıkınca Atatürk kendisine Şen soyadını verir.
Yüzüm şen, hâtıram şen, meclisim şen, mevkiim şen.
Dilim şen, hemrevim şen, hem serim şen, hem demim rûşen.
Nasıl şen olmasın gönlüm bu bezm-i ıyş-u işrette
İçen şen, söyleyen şen, dinleyen şen, yâr-ü ağyâr şen.
*(Belgesel Tarih/Deniz Dalkılıç/Çeşitli internet siteleri)
------------------- fıkra-------------------
TAŞ(*)
Bektaşi babası arkadaşlarıyla demleniyordu. Bir an gelince baba feryat etti:
-Yeter artık içmem.
-Yahu senin reddetme huyun yoktu.
Yine yok ama, yeni taşındığım evin merdivenleri taşta..
*(Basın-Beyaz defter)
