Türk Müziğinin yanı sıra Batı Müziği ile de ilgilenen Tanburi Cemil Bey’in oğlu Mesut Cemil, aynı zamanda Ankara Radyosu’nda ilk kez Klasik Koro’yu kurmuş; İstanbul Radyosu’nda uzun yıllar hizmet etmiştir.
”Bir örümcek ağını bir köşeden ötekine bozmadan taşıyabilir misiniz? Atatürk’ten hatıralar anlatmak bu kadar güçtür. 14 yıl boyunca onun yanında bulunanlar beraber sabahlayanlar arasına zaman zaman karıştım. Birkaç uzun seyahatinde ben de vardım. Ona ait hatıralarım bir yumak halindedir. Hepsi birden biraz hayal oldular birbirine sarıldılar. İçlerinden birini ötekilerden ayırıp tek ve kısa bir olay halinde söylemeye muktedir olamayacak kadar ben de onlara karışıp gittim.»(İşte Atatürk sitesi)
Atatürk ile ilgili anılar hakkında kendisine sorulduğunda, yukarda yer alan yanıtı verse de bu yöndeki bazı hatıralarına rastlanmıştır… Bunun asıl nedeni de, Mesut Cemil’in, aşağıda yer alan yazısında ifade ettiği gibi, Atatürk’le olan anılarının kıymetini bilemediği görülmektedir. Sigorta dergisinde rastlanan anıları da nadiren anımsayabildiği birkaç anıdan biri olsa gerek…
“Zaferden sonra, İstanbul’a ilk gelişlerinde tanışmak mazhariyetine erdiğim Atatürk’ün son günlerine kadar, devamlı olarak yanında ve hizmetinde bulundum. Üç defa beraber seyahat ettik. Takdir edersiniz ki, böyle her bakımdan eşsiz bir şahsiyetin, her zaman yakınında ve huzurunda bulunmak kolay değildir. İnsan mütemâdiyen sakın bir hata etmeyeyim, yanlış bir harekette bulunmayayım diye heyecan, tereddüt ve endişe içindedir. Öyle iken, daima iltifatına mazhar oldum. Her zaman mübârek ellerini öpmek fırsatını buldum. Gariptir, her çağırıldığım zaman, bazen isteksiz olarak yanına giderdim…” Mesut Cemil’in, her genç insanda görülebilen gençliğe özgü bir asi duygulanımda bulunmasının getirdiği bir ruh halinde bulunduğu görülüyor.
“…Gençtim ve herhangi bir tasavvurum olurdu. Atatürk:‘Gelsin’ diye emredince, canım sıkılırdı. Fakat gidip, kapıdan içeri girip, onunla karşılaştığım anda, ondan gelen ve havayı dolduran bir garip ışık, bir acâip kuvvet beni sarardı. Birdenbire yeniden âşık olurdum. Ne yazık ki, o zamanla yaşadığım hatıralar ve intibâların değerini lâyıkiyle bilmediğim için, boş bulunmuşum, yoksa her görüştüğüm ertesi gününde notlar alırdım, zamanla birçok detaylarını kaybetmezdim. Size bir tanesini nakledeyim.”
(Sigorta dergisi/Atat ürk’ten Hatıralar/s.39)
