Hey gidi günler hey!Okulların açılma günü tartışıldıkça, anılar cirit atmaya başladı.
Köy Enstitülerinde haftalık nöbetlerimiz olurdu.Benim nöbetçi olduğum hafta, coğrafyadan Amerika BirleşikDevletlerinin yeryüzü şekilleri işlenmiş.Notların da idareye verileceği günmüş.Coğrafya öğretmenimiz Nezihe Hilal, beni kaldırdı:“ Senin sözlü notun eksik. Notları da idareye vereceğim. A. B. D’nin yeryüzü şekillerini anlat” dedi,
***
Şöyle bir düşündün. Aklımda bir söz vardı:“ Amerika’nın Apalanj Dağları ihtiyar dağlardır. Aynı bizim Toros Dağlarına benzer. İkisi de Kuzey Orta Kuşakta.” diyen, bir yazı okumuştum bir dergide.Toroslara benzerliğin dışında ve dağın ötesinde hiçbir bilgim yoktu.
Ama haritayı okumasını iyi biliyordum.“ Öğretmenim” dedim. “ Mademki, sözlü olacak bir ben kalmışım. Vaktimiz bol. Şöyle, doyasıya bir ders anlatayım. Onun için, bir uçtan başlayıp, diğer uçtan çıkacağım.”Öğretmenim merakla bakıyor.Doğuda Atlas Okyanusu kıyısından yükselmeye başlayan ApalanjDağlarına tırmanmaya başladım. Toroslarımız sergileniyordu gözlerimin önünde. Davar güttüğüm yerlerdi buralar. Bir bir çalıları; içindeki kertenkeleyi; ağaç kovuğundaki sincaba kadar, okşar gibi anlatıyordum. Tam dağların tepesine, karlı bölgeye çıkmak üzereydim ki, teneffüs zili çaldı.Dalıp gitmiş olan öğretmenim, kendine gelmiş ki;“ Çocuğum, sen konuyu hep böyle mi anlatacaksın?”“ Evet öğretmenim, şöyle doya doya anlatmak istedim”“ Git yavrum, 10’dan fazla not yok” deyip, kalktı gitti.
***
N’olacak, o yaşta Yörük çocuğunun gözü dağlardaydı.Şimdi olsa, denize doğru gider doğalgaz bulur da baribir hava atardım.
