Öncelikle bu iğrenç girişim iktidarın tüm gücü elinde bulundurmasına rağmen yapılabilmiştir. Türkiye’de, iktidarın ulaşmadığı, etki edemediği veya haberi olamayacak hangi güç kaynağı kalmıştır? Öyle ise, buradan çıkacak ilk sonuç iktidar bütün kudretine rağmen muktedir olamamış ve bu iğrenç girişimi önleyememiştir. Bizi koruyamamıştır. Meclisimiz bombalandı. Canlarımızı yitirdik.
Yitirdiğimiz canlarımız inandıkları değerler uğruna kendilerini feda etmeyi göze aldılar. Bu duygu ve fedakarlıkları, yiten canlarımızı kalbimizin en derinlerinde şehit yapar, saygı ve minnetle anarız.
Yetkili makamlarda olanlara gelince, basiretsizliği örtmek için başvurulan yol yakışıksızdır Sorumluluklarını örtmek için, böylesine ulvi fedakarlığı bile istismar etmekten çekinmemektedirler.
15 Temmuz maalesef, hesabı verilmek yerine, iktidarın kendi gündemi için vesile yapılmıştır. Grev yasağı ile iktidar sınıfsal duruşunu gösterdiği gibi, hayati önemde olan rejim değişikliği olağan üstü hal ortamında gerçekleştirilmiştir.
Genelkurmay Başkanı esir alınmıştır. Bu, Ordumuz teslim alındı demektir. Peki esir alınan kişi hesap mı verdi, ceza mı aldı? Hayır. İfade bile vermedi. Bir üst makama getirildi.
Olayı önceden ortaya çıkarıp gerekli önlemleri alması icap eden MİT ise görevini yapamadığı gibi Müsteşarı ifade vermeye dahi gitmedi.
Eğer bu ÜLKE birinin yahut bir zümrenin, hanedanın şahsi malı değil de HALKIN ise, HALK’a yapılan bu saygısızlık, HALK’I koruyamayan bu sorumsuz yetkililik mutlaka hesap verecektir. Bu hesap artık hukukun işi değildir. Mesele siyasidir. Hesap sandıkta görülmelidir.
15 Temmuz asla bir bayram değildir. Bir utanç günüdür.
Tarihimize kara bir leke olarak geçmiştir.
