GÖLGE  OYUNU

Zaman, anların boşluğunu çoğaltıyor sadece

Zaman, usta bir gölge oyuncusu gecede

Köşe bucak suçlusunu arayan şehir

Karanlığın kuytusunda sürer izimi

Faili olmayan cinayetin zanlısıyım

Üçüncü sayfalarda geçer adım

Utanıp öfke dolu gözlerin çıplaklığından

Savururum kendimi kayalıklara

Kurtlar dökülür açılan yaralarımdan

Acı, uzuv olur vücudumda

Balmumundan yaptığım umutlar

Eriyip gider güneşe uçmaya çalıştıkça

Hayallerim, deniz fenerlerinin şenlik ateşinde

Bir belirir, bir kaybolur

Böyle bilmezdim geceleri

Sallanırken dut ağacına asılı hamakta

Tatlı bir yemişmiş hayat.