Türk düşünce yaşamına yön verici konumda ve etkinlikte bulunanlar, tarihi doğru okuyup doğru yazmayı ilke edinmenin demokratik yönetim için yaşamsal zorunluluğunun bilincinde olamadılar: En çok ses çıkaran sol söylem-ve-eylemciler de, CHP yönetici kadroları da, Mustafa Kemal Atatürk’ün bilim ve demokrasi çağının gerektirdiği UYGARLIK PROJESİNE sahip olduğunu görmediler ve/yada gözardı ettiler. Türkiye’nin Atatürk’ten özellikle de 1946’dan sonraki siyasal-düşünsel kadroları bu kavrayıştan uzak durdular. Atatürk Cumhuriyetinin siyasal kültür birikimine dayalı olarak gerçekleştirilebilen 1960 devrimi ve anayasasının özgürlük ortamında yoğun anlatım olanağı bulan sol doktriner söylemci ve eylemciler de Atatürk’ün, bir daha belirteceğim- 20. Yüzyılla başlayan çağın gerektirdiği uygarlık tasarımı değerindeki temel ilkesini anlamamışlardı, anlamadılar.
Oysa ancak 20. yüzyıl başlarında kavranmaya başlanan, ama 19. yüzyıl sonu, 20. Yüzyıl başı ideolog ve siyasal devrimcilerinin, özellikle Bolşevik devrimi önderlerinin bilincinde olmadıkları temel bir kavrayış, bir yandan doktriner/ideolojik bağlılıkların gerçekliği anlamaya, anlatmaya ve onun gereğine göre eylem geliştirmeğe olanak vermediğini gözardı etmişlerdi; bir yandan da özellikle Emile Durkheim’la birlikte toplum yaşamını tanımada ve yönetmede uygulanabilir olduğu saptanmaya başlanan ‘bilimsel yöntemin geçerlik ilkelerinin, demokrasi yönetiminin de meşruluk ölçütleri olduğu” gerçeğini kavrayıp eylemlerine temel yapmadılar. İşte Mustafa Kemal’in ‘Atatürk’ olabilmesini ve öyle kalabilmesini sağlayan, 20. Yüzyılın öteki “devrim önderleri”nden de farkını yapan, tam da kendi önderliğine ve eylemine temel yaptığı bu kavrayıştı: CUMHURİYET ÇINARI : MUSTAFA KEMAL’ I “ ATATÜRK” YAPAN UYGARLIK TASARIMI adlı kitabımda genişçe çözümlemesini yaptığım bu kavrayışın kilit ilkelerini ATATÜRK’ün kendi anlatımıyla belirtelim:
1- “Değişimlerin değişmez kuralları olmaz. Bir topluma yarar sağlayabilen bir düşünce bir başkasının yıkımına neden olabilir. O nedenle biz, kendi gerçeğimizi kendi içimizden arayıp çıkarmalıyız. BİZ, BENZEMEMEKLE VE BENZETMEMEKLE ÖĞÜNMELİYİZ. KENDİMİZ OLMALIYIZ.”
2- “BİZ DE İSTESEYDİK UYGULANAMAYACAK DÜŞÜNCELERİ, KURAMSAL AYRINTILARI YALDIZLAYIP BİR DOKTRİN YAZABİLİRDİK. ÖYLE YAPMADIK. ULUSUMUZUN MADDİ VE MANEVİ GELİŞME GEREKSİNİMLERİNİN IŞIĞINDA, İŞLEM VE EYLEMLERİMİZLE SÖZLERİN VE KURAMLARIN ÖNÜNDE GİTMEĞİ YEĞLEDİK.”
3- “BİR TOPLUMU, BİR BÖLÜM İNSANLARININ
DÜŞÜNCELERİNE ZORLA TUTSAK ETMEK VE CILIZ BAĞIMLILAR OLARAK YAŞATMAK, DOĞAL VE AKLA UYGUN BİR YÖNETİM BİÇİMİ DEĞİLDİR. BOLŞEVİKLİKTE BİZ BUNU GÖRÜYORUZ.” OYSA “ YAŞAMDA EN DOĞRU YOL-GÖSTERİCİ, BİLİMDİR. BİLİMİN DIŞINDA YOL-GÖSTERİCİ ARAMAK, AYMAZLIKTIR, SAPKINLIKTIR.”
4- Bunun yerine, “EGEMENLİK KISITSIZ KOŞULSUZ ULUSUNDUR.” “ULUSAL EGEMENLİK ÖYLE BİR IŞIKTIR Kİ, ONUN KARŞISINDA TACLAR, TAHTLAR BATAR, YOK OLUR. ULUSLARIN TUTSAKLIĞI ÜZERİNE KURULU YAPILAR, HER YERDE YIKILMAYA YAZGILIDIRLAR.” “HER BİREYİN BASKICI YÖNETİME KARŞI BAŞKALDIRMA HAKKI VARDIR.” ÇÜNKÜ
‘ULUSAL EGEMENLİĞE KARŞI ATILACAK HERHANGİ BİR ADIM, BENİM ULUSUMUN YÜREĞİNE GÖNDERİLEN ZEHİRLİ BİR HANÇERDİR. O ADIMI ATANLARA BAŞKALDIRMAK HER BİREYİN TEMEL HAKKI VE ÖDEVİDİR. ÖYLE BİR ADIM ATANLAR KARŞISINDA HERKES SUSSA VE TEK BAŞIMA YALNIZ KALSAM, YİNE TEPELER, YİNE ÖLDÜRÜRÜM… ULUS, BUNCA YIKIMLARDAN SONRA ARTIK EGEMENLİK HAKKINA KİMSEYİ SALDIRTMAYACAKTIR.”
İşte Türk demokrasisine, kendisine yapılacak saldırılar karşısında direnme ve ayağa kalkma gücü veren ve hep verecek olan Atatürk’ün bu uygarlık tasarımı değerindeki “bilimsel yöntemin geçerlik ilkelerine dayalı dünya, toplum ve insan’ anlayışıdır.
