İşe, taa başından, 60 lı yılların ortalarından başlayarak zaten karşıydılar. AB ye O yıllarda Ortak Pazar ya da AET denilirdi. Karşıtların ?Onlar ortak biz pazar? diye bir sloganları bile vardı. Sonra zamanlar geçti, zamanlar değişti AP, Anavatan, Doğruyol ve şimdi anımsamadığım diğer sağcı partilerin tek başlarına veya oluşturdukları koalisyon hükümetlerinin programında AB ile ilişkiler bölümü birde, AB Bakanlığı vardı? Hatta Mesut Bey´in Genel Başkanlığı sırasında, partisinin son dönemlerinde seçim sloganı ?AB ye evet? idi.
Bu AB işinin önemini Tayyip Bey ve arkadaşları çok iyi kavramışlardı. Bir de yanına ?İleri Demokrasi? koyunca tadından yenmez oldu. Ama yedirdiler. AB ile müzakerelere başlanması anlaşmasını o güne kadar görülmemiş Zafer gösterileriyle; gündüz vakti havayi fişek gösterisi yaparak kutladılar. Zaten daha önce başlamış olan Uyum Yasalarının çıkarılmasına heyecanla devam edildi.
İki tarafta memnundu; herkes kârlıydı biz de öyle? Bizim kârımız da ileri demokrasiydi! Az şey değildi yani! Ama Tayyip Bey kendi dünya görüşünü açıklamaya ve Türkiye´yi düzenleyip biçimlendirme çalışmalarına kesintisiz devam ediyordu. Çok da güzel bir İleri Demokrasi tanımı yapmıştı: Bizim için Demokrasi bizi gideceğimiz yere götürecek olan bir trendir diyordu. Türkiye işte bu sırada ırkları dilleri etnik kökenleri ve dini inançları tartışıyordu. Avrupa´nın da istediği buydu zaten! Düşünce özgürlüğünün sınırları genişletilmişti. Devlet eski ceberutluğundan yavaş yavaş uzaklaşıyordu. Bu cümleden olmak üzere Laiklik laçkalaştırılıyor, tarikat ve cemaatler birer demokratik sivil toplum kuruluşu haline dönüştürülüyordu. Düşünce özgürlüğü çerçevesinde olmak üzere PKK nın dağda silahla yaptığını kent meydanlarında gazete sayfalarında TV ekranlarında sözlü olarak yapmak AB ile yaşadığımız balayı nedeniyle serbestti.
Bu küçük değini ve anımsatmalar size başka şeyler de çağrıştırabilir. O nedenle uzatmadan bu güne gelelim; yani Majestelerinin ?Bizi Şanghay beşlisi rahatlatır? sözüyle geldiğimiz yere. Tren yoluna devam ediyor artık 50 yıl önceki rüyayı gerçekleştirmenin zamanı gelmiştir. O rüya, bizim ne işimiz var AB de bir kere biz Müslüman onlar Hıristiyan dönelim kendimizden olan insanlara, Ortadoğu Ülkelerine bir Müslüman birliği kuralım ondan sonra siz kalkınmayı görün rüyasıydı? Bu rüyanın bir de Orta Asya versiyonu vardı: SSCB dağıldıktan sonra bağımsız kalan devletler bizim kanımızdan canımızdandı onlarla bir birlik oluşturabilirdik! İşte size Pazar!
Uzatmayacağım. Niye durup dururken bu ?Şanghay Beşlisi bizi rahatlatır? açıklaması? Çünkü bir uyum var. Bakın şu ünlü beşliye; hepsi otoriter, hepsinin demokrasi anlayışı kendine göre, idam serbest, sadece saltanat yok. Bazen o´nuda kendilerine göre ayarlayıp ileri demokrasiye uyarlıyorlar! Öyle değilmi?
Bana öyle geliyor ki; tren bu istasyonda da durmayacak hedef başka bir istasyon.
Sözde ve görüntüyü kurtarmak açısından, bu günlerde ?değerli yalnızlığımızı? gidermeye çabalıyoruz. Kim var yanında majestelerinin? Şöyle bir etrafınıza bakın; trenin nerede duracağını anlayacaksınız.
Bence hüzzam: ?hicran yine hicran olacak bu aşkın sonu.?
Bazen o çok güvenilen o dağlara da kar yağabiliyor. Zahmet olacak ama yakın tarihe bir bakıversinler.
