Hiç çaktırmadan yavaş yavaş soğumaya başlayan sonbahar günlerinden bir sabah, Akademide ikinci sınıf dershanesini doldurmuş Maliye dersine başlamayı bekliyorduk. Derse başlayacak olan, şimdi hakkında yazılanları da okuduğumda anlıyorum ki, ilginç biri; Cumhuriyetin ilk bürokratlarından neredeyse Cumhuriyet Maliyesinin temellerini atmış birkaç bürokrattan biri: Burhan Ulutan… O yıllarda 50 li yaşlarının ortalarında filan olmalı. Olasılıkla maliyeden ayrılmış; Adana’da büyük bir holding için bir fabrika kurmakla meşgul.
O sabah Burhan Bey selamlaşma bölümünü mikrofonsuz olarak geçiştirdi, sonra mikrofonu eline aldı ve düğmesini çevirir çevirmez kıyamet koptu: Müthiş bir vınlama sesi dersliği doldurdu hoca, düğmesiyle oynayarak bu vınlamayı hafif bir inlemeye sonrada koyu bir uğultuya çevirebildi. Rahmetli müthiş kızmıştı rengi değişmiş elindeki mikrofonu fırlatıp atmıştı. Ön sıralardan birkaç arkadaş mikrofonu toparlayıp sağına soluna bakarak ayarlarının yapıldığı aletin başında biraz uğraştılar ama boşuna, o derin vınlama sürüyordu… Hoca şöyle bir sınıfa baktı baktı ve “Teknoloji ilkel insanın katilidir. Teknoloji ilkellikle bağdaşmaz.” dedi. Sonra konuşmasını yakın tarihte olmuş olan kalabalık ölümlü bir trafik kazasına değinerek sürdürmüştü. “Dünyanın hiçbir yerinde bir okulun ses düzeni böyle bozuk ses çıkarmaz, dünyanın hiçbir yerinde otobüslerin rot’u katil değildir” dedi. Başka şeyler de söyledi aklımda kalan önemli sözlerinden birisi de “Türkiye, Adana çimento fabrikasını aldıktan sonra kırk tane daha çimento fabrikası siparişi verdi” dedi ve devam etti “hala çimento fabrikası yapamıyoruz.” Ne demek istediğini anlamıştık: Kendi üretmediğin teknolojiyi kullanmaya kalkınca da kendini öldürtüyorsun; öğrenemiyorsun çünkü…
Teknoloji gelişmiş toplumlar için önemli bir kavram. Hatta olmazsa olmaz! Gelişmiş toplumlar, genellikle, ürettikleri teknolojiyi kullanan veya tüketen toplumlar. Burada anahtar kelime “üretim” eğer gelişmiş bir toplum iseniz kesinlikle teknoloji üretiyor ve bu teknolojiyi de alnınızın akıyla kullanan bir toplumsunuz demektir.
Eskiden her mahallede sayılı sayıda telefon vardı. Bunlar da bakkallarda bulunurdu; o iyi insanlar da ücreti karşılığında olsa bile bir insanlık hizmeti olarak isteyenlerin yararlanmalarını sağlardı. Şimdi herkesin bir telefonu var! Çok uygarlaşmış durumdayız! Bazen öğleden sonraları terk edilmiş veya terk etmiş, kaçmış veya kaçırılmış, mağdur etmiş veya edilmiş kadınlara ve bu hengâmede arada kalmış çocuklara yönelik bir tv programı izliyorum. Daha doğrusu dehşet içinde izliyorum…
Sosyolojik yorumlar yapan bazı ukalalar toplumun muhafazakârlaştığına, gericileştiğine dair saptamalar yaparlar. Ben farklı düşünüyorum: Toplumumuz, ne yazık, ahlaksızlaşmış! Yukarda anlatmaya çalıştığım tv programına katılan tüm kahramanların birer akıllı telefonu var, hepsinin birkaç sosyal medya oluşumunda hesapları var ve hepsi mütedeyyin! Adam evli sevgilisiyle buluşmaya gidiyor kendi ifadesiyle “sabah namazını kıldıktan sonra arabaya aldım bilmem hangi piknik yerinde birlikte olduk” Kadın evli ve çocuklu kapalı giyinmiş; başı iki kat kapalı, elbise tam tesettür. Sunucu “yalan söyleme” diye çıkışınca “ben inanç sahibi bir insanım yalan söylemem.” Diyor. Erkekler de aynı, hepsi istisnasız sakallı ve nur yüzlü! Sunucunun da ısrarla kullanmakta olduğu bir deyimle “ dini nikahlı birlikteliklerini” sürdürüyorlar üstelik evli kadınlar veya erkeklerle. Eşler, çocuklar gözü yaşlı mağdurlar. Her tür ahlak dışılığı özümsemiş ve normalleştirmişler. Ama asla “dini nikâh olmadan bir şey yapmıyorlar! Daha anlatamadığım bir yığın ahlaksızlık… Hem de nerede? Anadolu’nun en muhafazakâr, en dindar bilinen kentlerinde…
Tüm ahlaksızlığın ve bozulmanın odak noktasında ne var biliyor musunuz? Teknoloji var! Çoğunun Okuma yazmaları yok, ama Hepsinin elinde akıllı telefonlar var telefonlarıyla da her şeyi ayarlıyorlar.
Son rakamlara göre Türkiye’de 55 ila 70 milyon adet akıllı veya cep telefonu var. Sormadan edemedim: Bunların kaç tanesi “iletişim” için kullanılıyor acaba?
Rahmet olsun ruhuna Burhan Hoca’nın, bu rezaleti görünce; teknoloji, ilkel toplumların “nesi” derdi acaba?
