En son ne zaman mektup yazdınız? Anımsıyor musunuz? Ama şu eski mektuplardan; hani şu, çizgili veya çizgisiz bir kağıt üzerine duygu ve düşüncelerinizi umutlarınızı yazdığınız ve sonra özenerek zarfa koyduğunuz kağıdı, o anlamlı kağıdı anımsıyor musunuz? Özlemle beklediğimiz gönderene göre aldığımızda ellerimizin titreyerek açtığımız, okuduğumuzda tekrar okuduğumuz bazen belki kokladığımız mektupları inanıyorum anımsıyorsunuz. Bazılarının içinde küçük kurumuş çiçek yaprakları olan köşesine renkli bir kalemle küçük kalp resmi çizilmiş mektupları? Ya o, acı, ayrılık, bazen de, nefret yazanları? Onları geçelim şimdilik.
Ben mektup konusunda sanıyorum fazla duygusalım. Bu gün bile çok sıcak anımsadığım, babacığımın elinde çok uzaklardan gelmiş bir mektupla bana sarılıp ağladığını hiç unutamadım. ?Neden ağlıyorsun baba?? demiştim. Babacığım çok uzaklarda kalan anasını kaybetmiş ?Koca ninen ölmüş oğlum.? Koca ninem soluk, küçücük olasılıkla vesikalık bir fotoğrafından ancak tanıdığım bir Rumelili kadın. Çok uzaklarda oğluna özlemli, oğlu anasına özlemli öylece bu dünyadan geçip gittiler. İnşallah umduklarına yakın korktuklarından uzak olsunlar?
Bana yazılmış mektupların bir çoğunu biriktirip saklamıştım. Adana depremi, ne yazık, onları da yok etti?
Artık mektup yazmıyorum. Çoğumuz da yazmıyoruz gibi. Çoğunlukla konuşmayı daha çok yeğliyoruz. Ben yazmayı yeğliyorum. Konuşmak bir takım zorunluluklar içeriyor; önce bir mekan gerek, sonra çok önemli bir unsur daha gerek ki, bu da zor bulunuyor: dinleyici. Giderek azalıyor?
Mektup yazmanın da bazı zorlukları vardı doğal olarak.
Artık konuşmuyoruz da varsa yoksa telefon. Hele şu akıllı dedikleri icat edildikten sonra iş iyice zıvanasından çıktı! Telefonla konuşmuyoruz; sadece işitiyoruz dinliyoruz ve duyduklarımızı anlamlılaştırmaya çalışıyoruz. Konuşmak ayrı Rahmetli Ali Mehmet Adil ?laf adamın gözüne verilir (anlatılır)? derdi. Yani bir göz teması yüz teması ve gövde devinimi söz konusu. başka türlüsü ancak telefonla yapılanı oluyor. Onun da ne kadar işe yaradığı etrafımızda görünüyor: İletişimsizlik.
Bilim ve teknoloji çağını böyle yaşıyoruz; işte bu çağın gereklerinden hatta olmazsa olmaz gereklerinden birisi de Sosyal Medya. Çok seviyoruz.
Duygu ve düşüncelerimizi sosyal medya üzerinden dillendiriyor, gösteriyoruz. Her şey dijital doğum günü için pastalar ve çiçekler duygularımız için yuvarlak içinde biçimlendirip insana benzetilmiş şekiller; şaka mı yaptınız sarı bir yuvarlak içinde sırıtan bir yüz. Üzgün müsünüz iki gözden akan kocaman iki damla gözyaşı. Başın sağolsun demek yok mu? O da var. Altta iki kelime ve açıklama emoji dedkleri şey?
Sonra o ?paylaşımlar? nedir onlar yahu? Dangalağın teki, ne cumhuriyet bırakmış ne Atatürk; saydırmış da saydırmış. ?Arkadaşım? o denli kızgın ki: ?paylaşın herkes görsün? diye feryat figan! Paylaşalım paylaşmasına da, aynı zamanda o vurgulanmaya çalışılan saçmalığın daha çok yayılmasına alet olmuyor muyuz?
Sosyal medyada ençok kullanılan sitelerden biriyle kullanıcıların ve dünyanın başı dertte. Bilgileri sattığından tutun bazı ülkelerde seçimlere karışmaya kadar bir yığın suçlama ile karşı karşıya kalındığı medyada yer almakta. Bu sitenin tüm dünyada 1 milyardan fazla katılımcısı olduğu Türkiye´de ise sosyal medya kullanıcılarının % 56 olduğu düşünülürse durum korkunç. Neden?
Şimdi aklınıza Orwell´in o ünlü ?büyük biraderi? gelmiyor mu?
?Sosyal medyayı kullanıyor musunuz?? sorusuna ?evet? diye yanıt verirken bir kez daha düşünüyorum: Acaba kim, kimi kullanıyor?
Not: We Are Social ve Hootsuite tarafından yayınlanan ?Digital in 2017 Global Overview? raporu internet, mobil ve sosyal medya kullanıcı istatistikleri konusunda önemli bilgiler sunuyor. İnternette arandığında bulunuyor. Ocak 2017 tarihi itibariyle Türkiye ile ilgili sayısal bir çok veri var.
