Dünyada en zor mesleklerden ikisi,maden ve temizlik işçiliğidir. Her ikisinde de meslek hastalığına yakalanma riski çok yüksektir! Bir madenci hasbelkader gruzi patlamasında veya göçükte can vermese bile çok büyük olasılıkla meslek hastalığına yakalanır. Bunun tek sebebi galerilerde kömür tozu yutmasından ötürüdür! Dünyada en çok dul kadının olduğu yerler, iş emniyeti bulunmayan maden ocaklarının olduğu yerlerdir!
Şimdiki yasayı bilmiyorum. Benim ilk gençlik yıllarımda bir maden işçisinin 15 yıllık çalışma süresi 20 yıl sayılırdı. Çünkü maden işçiliği “Ağır işçilik” sınıfına giriyordu.
Temizlik işçilerinin çoğuda meslek hastalığı riski altındadır! Bunun tek sebebi çöplerden yutulan toz ve ciğerlere çekilen kötü kokudur!
İngilizler kömür cevherini bulunca kıymetini çok çabuk öğrendiler. Fakat açtıkları galeriler çok dardı. Bu sorunu çözmek (!) için Afrika’dan, uzak doğudan bazen para karşılığı bazen de zorla çocuk getirdiler.İngilizlerin okyanuslara, uzak denizlere gitmeleri için kömür buharlarıyla çalışan gemilere ihtiyacı vardı.
Fakat uzak doğudan ve Afrika’dan getirdikleri çocuklar, bu yükün altından kalkamayınca; şeytani ingilizler Akdeniz’deki Midilli adasından binlerce erkek ve dişi Midilli atı getirip onlarca harada çoğalmalarını sağladılar. Galerilerde çıkan kömür cevherini bu atlara taşıttılar. Kömür çıktıkça buharlı gemiler çoğaldı ve böylece İngiltere “Topraklarında güneş batmayan ülke” oldu.
Şimdi yine Soma’daki maden ocağının sahiplerine sesleniyorum: İngilizler Midilli atlarını getirmekle: istemeden olsa bile madende çalışan çocuklar kurtuldu! Patron olarak tazminatlarını vermediğiniz işçilerin ya parasını ödeyin ya da “Yollar yürümekle aşınmaz!” deyin.
Yaşamda en rahat yastık vicdandır!
Sağlıcakla kalın.
