Uzakta olsak yakında dünyanın her tarafında bu tip sorunlar vardır? Sanat tarihine olan sızıntılarda da görüleceği gibi bu sızıntılar yer yer rahatsız edici boyutlarda da olmuştur?
Ben tabii ki biraz da tarihi olarak konuşuyorum, bunu ilkin bir düşünün? Şiirin loplopları hemen kös kös köslenmesin comburlop tarafından kendini fasulyeden nimet sayıp da.
Aslında şiir, edebiyat derken, sanatın tüm dallarında da bu cızırtılar vardır, hatta belki de hece cızırtıları demek gafletine bile düşürmüştür insanı bindiği dalı kesercesine bir sanat nefsinin pisboğazlığında.
Neyse? Biliyorum çoğu hefkere sonradan görmeliğinde oğlu olmuş da vayvalesini çekiyor gibi de görünüyor manzaranın umumiye şahanesinde... Çok da eskiye meraklı olmasak da bunu da böyle anlatayım bari.
Tabii şiir bu, hatta sanat?
İnsan ne yazarsa yazsın ben yaptım oldu havasından gitmiyor değil. Duymak istediğini söyleyen kaynağın da etik, insancıl ve sanatsal yönden hiçbir önemi yok!.. Yeter ki söylesin. Ve bunun bir aldatı, aykırı ve kullanmayla ilgili gizli açılarını hiç mi hiç görmezden gelebiliyor insan.
İşte insanın da kullanılabileceği böyle anlarda hırsın, insanın gözlerini kör ettiğini çok zamandır görülmüşdür de.
Oysa şu en makbulü değil midir?..
Önce insanın kendi kendini görmesi gerekmez mi?
Oysa olanlar bunun tam tersi? Sanki bu söylenmemiş, dinlememiş de şiirin dev aynası konulmuş sevgili kalemimizin önüne. Durum böyle olunca da; temelsiz binadaki yükselişler yer yer sarsıntılarla çöküşler yaratabiliyor doğal olarak.
Tabii şiirdir bu; insanın duyumunda renk, dalga, coşku titreşimi oluşturabilen ve bazen kendi yaratımlarının sınırlarına sizi dahil edebilme maharetini gösterebilen, hiç de öyle umut etmediğiniz insanlar da çıkabiliyor?
Ve o zaman? İstek sırası size gelmiyor değil, bir okur hakkını tıkabasa doldurmak için?
Ki, ruhunuzdaki ufkun şafağının şiir seherine yanaştığını görebiliyorsunuz duyumunuzun gücüyle.
Vurguladıklarımız arasındaki uçurumu da varın siz algılayın,anlayın; sanat adına şiirdeki dengeyi de varın siz kurun.
*(13.08.2018)
