“Amaç, sevgi uğruna ölmek değil; uğrunda ölünecek sevgili bulmaktır” William Shakespeare.
Sonrasında, doğa vurguları arasında yarattığı tezatlıkla sevgi konusunda ki çekincesini anlamlı ve ilginç bir biçimde ortaya koyarken de farklı ve özgün bir düşünce tanımlamasına kendi adına özgünlük kazandırır:“Yağmuru sevdiğini söylüyorsun; ama yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun. Güneşi sevdiğini söylüyorsun; ama güneş açınca gölgeye kaçıyorsun. Rüzgârı sevdiğini söylüyorsun, rüzgâr çıkınca pencereni örtüyorsun. İşte bundan korkuyorum; çünkü beni de sevdiğini söylüyorsun. William Shakespeare
“Sevgi, kötülüğü yok ettiği gibi iyiliği de yaymaktadır, katı kalpleri yumuşatmakta, insan doğasının en saf yönünü oluşturmaktadır” sözüyle Samuel Smiles dikkatleri çeker…
“Sevgi, insanlığın dayandığı en büyük gerçektir” sözüyle de fizyolojik irdelemelerle sevgiyi çelişkiler ayrıntısı olarak kendine özgü bir farklılıkla tanımlamaya çalışır Samuel Smiles…
Devamında, şöyle bir tümce sıralar Smiles: “Duyguları en iyi şekilde sevgi sayesinde harekete geçirmek mümkündür; daha doğrusu, duygular başka şekilde harekete geçmez. Kalp, kalbe etki etmelidir; gönlü sevgiyle kişinin tüm ilişkilerinde karşısındakini etkilediği görülmüştür.”
“Sevgi, bilgi ve çalışmanın ne vatanı olur, ne gümrük duvarları, ne de üniforması” sözüyle Sigmond Freud yaşam için ana gereksinimi olan iki olguyu yan yana getirir.
Sopholes:”Ben bu dünyaya kin değil, sevgi paylaşmaya geldim” diyerek yaşam felsefesinin özünü sergiler.
Wolfgang Van Goethe devreye girer daha sonra… “Seven iki kalp, iki mıknatıslı saat gibidir; birinde kıpırdayan bir şey ötekini de harekete geçirir; çünkü her ikisinde de etki eden şey, içlerinden geçen tek kuvvettir“ sözüyle sevgi doğasının gizemine ışık tutar.
“Tabiatın tacı sevgidir. Ancak sevgi yoluyla ona yaklaşılabilir…” diyen aynı Goethe; “Sevgi bütün varlıklar arasında uçurumlar yaratır ama her şey birbiriyle kucaklaşmak ister; her şeyi bir araya çekmek için birbirinden ayırmıştır” sevgi konusundaki duygu ve düşüncelerine anlam kazandırır.
