Oyuncakçı amca
Ne çok oyuncakların var;
Top, tank, tüfek, tabanca…
Gövdem titriyor,
Onlara bakınca! (Oyuncakçı Amca’dan)
Abdülkadir Bulut (1943-1985), genç yaşta aramızdan ayrılan bir yurtsever şairimiz.. Silifke’den Anamur’a minibüsle giderken, sırtını verdiği kapının açılmasıyla aşağıya giderek daha 42 yaşında hayata veda ediyor.Oysa onun daha yapacak çok işleri ve yazacak çok şeyi var; şiirleri, yapıtları şairaneliğiyle pusuda… Çocukları, insanları, öğrencileri, okulları onu bekliyor. Ama o gittiği Anamur’dan, o talihsiz kaza nedeniyle dönemiyor ki, bizde pisipisine bir ölüm derler Kadir Bulut’un ölümü gibi ölümlere…
Bende saklı kalan adın
Tozlaşsa da bir nergis çiçeği gibi
Gadan alayım gene de
Bir işçinin elindeki sefer tasıyla
Ve alnından sarkan susuşla
Yan yana duracak güzellikte (Bende Saklı Kqalan Adın’dan…
Cemal Süreyya, “soylu imgelerin yaratıcısı…” dediği A. Kadir Bulut için “Kasabalı Lorca” adını takar keyifle. A. Kadir Bulut, yine güneyli bir şair-yazar ve köşe yazarı olan olan Özdemir İnce’nin de kayınbiraderidir. Yöneldiği 2. Yeni’den kopan, Nâzım’la toplumcu şiire yönelen A.Kadir Bulut’un yayınlanan yapıtları şunlardır:“Sen Tek Başına Değilsin” /1976), “Acılar Yurdundur” (1981), “Kahveci Güzeli” (Çocuk şiirleri-1981), “Yakımlar” (1982), “Gözyaşları da Çiçek Açar” (1983), “Sen Tek Başına değilsin-2” (1984), “Yurdumun Şiir defteri” (1985) ve “Üveyikler Göçerken” (1981) (Çocuk romanı-1981) Ölümünden sonra bütün şiirleri “Ülkemin Şiir Atlası” (1987). Abdulkadir Bulut’un dostları olan şair-yazar Ali F. Bilir ile eşi Saadet Bilir, onun ardından hazırladıkları inceleme/araştırma kitabı yayınladılar.
Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Ve nasıl yakalarsa toprağı kök
Suları renk, dalları kiraz
Sen de öyle yakala hayatı
Yürü kol kola canıma değsin
Gözyaşları da çiçek açar (Gözyaşları da Çiçek Açar)
