Yazının başlığından hareketle, akıllara ünlü bir spagetti western filmi gelse de değinmek istediğim, iyi, kötü ve çirkinin günümüzde renklere yansıması. Renkler derken çiçekleri ya da tabiatın, kendine özgü güzelliklerine yansıyan ışımalarını kast etmekten de kaçınıyorum. Çünkü tabiat, tüm habitatları ve endemik türleriyle, yani her şeyiyle güzelken, tabiatta var olan tek çirkin, yaptıklarımızla, bizleriz.
Renklerden kastım, insan karakterlerinden yansıyan davranış şekilleri. Esasen bu davranış şekillerine renkler derken, siyah olmadan beyazın, beyaz olmadan da siyahın güzelliğinin anlaşılamayacağını iddia eden taraftayım.
Ülke oldukça çekişmeli bir süreçle yerel seçimlere doğru ilerlerken, iyi, kötü ve çirkin kavramlarının tanımından yola çıkarak, siyasilere bakış açısının nasıl olması gerektiğini, algılardaki tercihlerin, seçimlere nasıl yansıtılması gerektiğini iyi değerlendirmek lazım.
Siyasi figürleri de karakterlerine uygun eylemleriyle iyi, kötü ve çirkin sıfatlarıyla tanımlamak mümkün.
İyi siyasetçi, yaptığı her eylemde doğru olandan, belirlenmiş kanunlardan yana olan, devleti için, temsil ettiği/etmeye talip olduğu halk için en iyi olanı hedefleyen ve hata yaptığında bunu düzeltecek tedbirleri, sonucu ne olursa olsun almaktan imtina etmeyen karaktere sahiptir. Yalan söylemez. Çağdaş medeniyet seviyesine ulaşmayı hedef edinmiştir ve bilimsel temelli değerlerden taviz vermez. Korkak bir yapıda da değildir. Her şartta devletinin, milletinin hizmetinde görev yapmaktan heyecan ve gurur duyar. Halkı sahiplenir. Halka güven verir. Gelişen şartlara göre, davranış şekilleri öngörülebilir.
Kötü siyasetçileri ise iki guruba ayırmak mümkün: Bilgisizliği, yetersiz eğitimi, tecrübesizliği ve öngörüden uzak oluşuyla yanlış kararlara imza atarak devleti, beldeyi ve milleti dış siyasette ve refah seviyesinde zor duruma sokanlar; bilgili, tecrübeli ve yeterli eğitime sahip olduğu halde, sadece kendi çıkarları doğrultusunda kararlarla, her daim kişisel kazanca yönelik hareket ederken, devleti, beldeyi ve milleti zor duruma sokanlar. Ancak, esasen kötü siyasetçinin de iyi bir yönü vardır: Davranış şekilleri öngörülebilir. Bu durumda da akıllı seçmen tarafından, sandık başında tedbir alınabilir.
Bir de çirkin olarak tanımlanabilecek siyasetçi karakteri var. Çirkin siyasetçiyi tanımlamak ise aslında sırat köprüsünden geçmek gibi ve günümüz siyasetinde karşılaşılan davranış şekilleri, kimi zaman birbirine geçmiş görünümle, aldatıcı algı yaratıyor. Genelde çirkin olarak tanımlanabilecek olan siyasetçi, karanlık, dalavere, şüphe içeren davranış şekillerini her an yapabilecek karaktere sahiptir. Çirkin olarak tanımlanabilecek siyasetçi, önce kendini düşünürken, çıkarları doğrultusunda, yaptığı her eylemi makyavelist yaklaşımla doğru kabul eder. Olumlu eleştirilerdense, olumsuz eleştirilerle doğrudan rakiplerini silmeyi hedefler. Belirli bir ideolojisi de yoktur ve kendi çıkarları doğrultusunda, kendince düzenlediği retorikle, kendince bir ideoloji oluşturmaya çalışır. Siyaseten sıkıştığında, ani yön değiştirmekten çekinmez ve her dönemin adamı söylemine uygun karakter yapısını benimser. Acıması yoktur. Önemli bildiği, kabul ettiği tek şey, iktidarda gelmek ve yerini muhafaza etmektir. Onun için, hiçbir değer yoktur. Halkın kutsal bildiği değerleri kolaylıkla ve çekinmeksizin manipüle ederek, kendi retoriğine uygun halde lanse eder. Her daim önce ben der ve en yakınındakileri dahi kendi çıkarları doğrultusunda harcamaktan çekinmez. En önemlisi, davranış şekilleri öngörülemez.
O halde bir düşünmek lazım, iyi ve kötü varken, kitleler neden çirkinle beraberliğe de göz kırpmaya devam eder? Cevabı çok basit: Her insanın ilkel benliğinde önce ben vardır ve insan, bencilliğinin esaretinde, kendi çıkarları yanlış dahi olsa hedeflediğini elde etmek ister. Esasen bireyler, çirkin siyasetçide, kendinden bir şeyler bulduğunu hisseder. Çirkin insan, çirkin siyasetçinin politikalarından rant elde edebileceğini düşünerek olur verirken, cehaletinin esaretinde hareket eder, geleceğine yönelik riskleri, hırslarının yenilgisinde göremez. Burada devreye, bilimsel temelli eğitimin gerekliliği girer.
Siyasetçinin iyisi makbul, kötüsü tolere edilebilir konumdayken, esasen en tehlikelisi, çirkin olanıdır. Çünkü çirkin siyasetçi, toplumun her kesimini makyavelist ötesi düşünce yapısıyla kolaylıkla etkiler ve dönüşü olmayan yola sürükler.
