Biliyorum haberleri izlerken sizin de eliniz yüreğinizin üstünde. Kalp çarpıntıları içinde ilgili devlet kurumunun vereceği sayıları bekliyorsunuz.
Sayılar korkutucu: Yaklaşık bir aydır her gün yüzlerce insan ölüyor! Sağlık Bakanlığının yeşil üzerine beyaz yazılarla hazırladığı tabloda gözünüz “Bu günkü vefat sayısı” hanesine gidiyor ister istemez.
Yaşım içerisinde çok kötü zamanlar yaşadım bazılarını ülkemle birlikte bazılarını yalnız başıma. Yalnız ben mi? Sizlerde acılarınızı ve kötü zamanlarınızı aynı benim gibi yaşadınız. Ancak bazı şeyler oldu ki, onları hep birlikte yaşadık.
Trafik kazasından, terörden doğal afetlerden çok insanımızı kaybettik. Değil mi? Evet. Şöyle bir elinizi vicdanınızın üstüne koyup bir düşünün: Ben kolektif bir üzüntü yaşadığımızı anımsıyorum… Aklımda hep bir trafik kazası var: iki yolcu otobüsü çarpışmış otuzdan fazla insanımız hayatını kaybetmişti. O gün radyo yayın akışını değiştirmiş müzik yayınları olayın anlam ve önemine uygun yapılmaya başlanmış, eğlence programları iptal edilmişti. Sizin de belleğinizde benzeri olaylar vardır kesinlikle. Bu coğrafyada üzüntü gerektiren olay hiç eksik olmadı. Bu bizim coğrafyamızın bize bir kötü armağanı. Yukarda değindiğim gibi trafik kazasından sonra yıllar yıllardır terörden acılarımız eksik olmadı.
Ancak bir hakkı teslim etmem gerek o da şu: Acılarımızı adam gibi yaşardık. Yaşadığım çevrede ölüm saygı duyulması, ders alınması ve bir miktar da acının paylaşılmasını çağrıştıran bir önemli olaydı. En az üç gün “yas yeri” düzeni olur herkesin evinden getirdiği yemeklerle içeceklerle ölü sahibinin acısına ortak olunurdu. Tek tük radyo vardı onlarda en az bir hafta “acans” dinlemek için bile açılmazdı. Ulusal düzeyde bir acıysa söz konusu olan; muhalefeti iktidarına iktidarı muhalefetine “baş sağlığı” dilerdi.
Bu Ülke’de her gün yüzden fazla insan ölüyor dehşet içerisinde en azından saygılı olmak susmak ölenlere üzülmek gerekmez mi?
Bu yazıyı yazdığım gün akşam haberlerinde 2259 toplam vefat 119 ise günlük vefat bilgisi verildi. Sadece iki sayı! O kadar. Haberler geçti her şey şıkır şıkır hele siyaset esnafı bunlar hangi ülkede siyaset yapıyor? Hiçbir ülkede böyle bir siyasetçi profili yok olamaz zaten. Şimdi Koronavirüsün vurmadığı ülke kalmadı gerçi ama komşularımıza bakın. İnsan çok üzülüyor! Düşünmesi bile korkunç: İktidar salgından siyasi rant elde etmeye çalışıyor. Giderek yoksullaştırdıkları toplum kesimlerine yardım ulaştırmaya çabalayanlara karşı aldıkları tavırları görüyorsunuz. Hangi insani ölçütlere sığar bu? Komşularımıza bakın; Bulgaristan’da, Yunanistan’da daha başka ülkelerde, İngiltere’de, Almanya’da var mı böyle polemikler?
2259 kişi vefat etmiş siz o sırada muhalefete veryansın ediyorsunuz hem de olmayacak hakaretlerle. Öfkeniz tepenizden taşmış bir suratla. Söylemeye dilim varmıyor ama umurunuzda değil sanki…
Ölenler insan. Her insan bir yaşam. Yaşlı, genç, Müslüman, Gayrimüslim, Alevi, Sünni, siyah, beyaz. Her yaşam bir öykü. Anneler babalar çocuklar var bu öykülerde. Gözyaşları var. Düşünün…
Kutsal kitabımızda yaratılmışların en onurlusu ve yücesi olarak anılmış olan insan!
Yazık, hem de çok yazık! Yalnızca bir sayı: 119 “bu gün vefat edenler”
