Bağlanmak güzeldir hakedene! Bağımlı olmaksa bozukluktur! Bağlılık ve bağımlılık arasında delilik ve dâhilik arasındaki ince çizgi vardır!
BAĞIMLI OLMA BAĞLI KAL!
Bağımlılık ihtiyaç mantığında hareket etmektir! Karşınızdakini merkeze koyup onun etrafında her koşulda dönmektir! Bağlılıksa saygı ve sevgiyi ve de güveni içerir! Sadakat de bundan ileri gelir! Stockholm sendromu yaşayanlar bir tür bağımlılık geliştirmiş olurlar ki keza borderline kişilik yapısındakiler de! Bağımlılık için bir tanı da gerekmez. Madde bağımlılığındaki psikolojik yapı bir insana duyulan bağımlılıktaki psikolojik yapıya eşdeğerdir!
Vazgeçmemek ya da vazgeçememek işte bütün mesele budur! Yani birinde irade sakat değil diğerinde ise sakattır! Yani birinde bağlılık diğerinde bağımlılık psikolojik alt yapısı bulunmaktadır. Kimse mükemmel ya da vazgeçilemez değildir! Karşımızdakini vazgeçilemez yapan bizim o kişiye verdiğimiz çarpık değer ve onu özelleştirmemizden kaynaklanmaktadır.
Bizlerin kişilik yapısı ve bakışaçısı karşımızdakinin vazgeçilir olup olmayacağını belirler! Gerçekte ise kimse vazgeçilmez ya da vazgeçilemez değildir!
Hayatta kimseye muhtaç ve ihtiyaç duyan olmamak mutlak hedefimiz olmalı! Maddi ve manevi anlamda sağlam koşulları biz kendimiz oluşturmalı ve tek başına başarmalıyız! Evet destek almalıyız! Ancak bu destek; yoksun kaldığımızda bizleri hasta edecek, yoksunluk krizine sokacak ve çaresizleştirecek cinsten olmamalı!
Herkes destek ister ve destek görmeyi bekler ancak köstek olunduğunda, yalnız kalındığında acı ve öfke içinde kıvranılmamalıdır!
BEN DE HERKES GİBİ VAZGEÇİLMEZ, VAZGEÇİLEMEZ DEĞİLİM SEN DE BAK SEN DE DEĞİLSİN!
SONUÇ OLARAK KİMSE HİÇKİMSE VAZGEÇİLMEZ, VAZGEÇİLEMEZ DEĞİLDİR!
YA BAĞLI KAL YA DA ÇEK GİT!
